Op Reis

Om half acht staat de wekker, maar ik ben al iets eerder wakker, in mijn hoofd ben ik een taktiek aan het verzinnen om zo snel mogelijk de stuga weer aan kant te hebben. Ted wordt wakker door de wekker en ondertussen zet ik een bakje koffie, samen drinken we deze op de veranda op. Na de koffie beginnen we aan de “grote” schoonmaak. Eerst douchen en afwassen de laatste dingetjes, dan kan alles nog even in de grote droogkast om niet met natte handdoeken de auto in te hoeven. Tussendoor drinken we nog een laatste bak koffie en genieten we nog even van het uitzicht.

Nadat we bijna alles in de auto hebben staan gaat Ted met de stofzuiger door de kamertjes en haal ik even een dweil door de badkamer, wat is lang haar dan onhandig zeg, het is een hel ze allemaal netjes van de vloer te halen. Om half tien zijn we klaar en gaan we richting de receptie om de sleutels weer in te leveren. Tot ziens Säfsen!

Onderweg verbaast het ons hoe hoog de windmolens wel niet zijn. Ook valt het op dat de gevarenborden zoals bijvoorbeeld voor een scherpe bocht niet rood-wit zijn, maar het Zweedse blauw-geel. Omdat we over de “provinciale weg” rijden komen we langs allemaal kleine dorpjes.

We komen ook nog langs het aangeraden Siljansfors skogsmuseum, een openluchtmuseum waar onder andere een grote ijzersmelterij staat, helaas is het museum buiten het seizoen alleen geopend op vrijdag tot en met zondag. We mogen er wel nog even gebruik maken van het toilet.

Nadat we ongeveer een half uur verliezen door het opnieuw asfalteren van een weg, rijden we door naar Sollerön. Op het eiland in het meer zijn meerdere viking-graven gevonden. Daar aangekomen komen we er achter dat het ongeveer 3,5 kilometer wandelen is, helaas moeten we dit even aan ons voorbij laten gaan omdat mijn rechtervoet open ligt door een enorme blaar (op blaar). In het dorp is wel een plaatselijke supermarkt en is het tijd voor onze lunch: een kanelbulle. We zetten onze reis voort en gaan door Mora naar Nusnäs. In Nusnäs aangekomen gaan we naar een Dala-paarden werkplaats. Helaas gaan net alle ambachtslieden aan de koffie en kunnen we ze niet in actie zien. In het naastgelegen winkeltje laten we de geschilderde paardjes daar waar ze zijn, wat een boel geld durven ze daarvoor te vragen, 269 kronen voor een minipaardje van zeven cm hoog!

We besluiten Orsa voor nu over te slaan en direct richting Idrefjäll te gaan. We rijden een heel stuk langs de Österdalälven. Een enorme rivier met aan het begin/eind een grote dam. Bij de dam hebben we de auto even aan de kant gezet en genoten van het uitzicht. Kilometers en kilometers kom je niemand anders tegen, tot je weer in de buurt komt van een klein gehucht. Aan beide kanten van de weg heb je soms nieuw bos staan, soms oud bos en soms gekapt bos, maar bijna al het bos wat in Zweden staat wordt vroeg of laat weer gekapt.

Continue reading “Op naar Idrefjäll!”

Vanmorgen was ik wederom vroeg wakker, eerst tijd voor een bakje koffie. Ik ga buiten zitten met mijn boek maar besluit al snel om toch weer naar binnen te gaan, het is mij nog veel te koud. Binnen op de bank lees ik hoofdstuk na hoofdstuk en besef ik een tijd later dat het al bijna 10 uur is. Het lijkt me dan ook een mooie tijd voor Ted om wakker te worden.

We hebben samen een rustige ochtend in stilte met koffie en later een lekkere brunch. Na de brunch rijdt Ted nog naar de plaatselijke supermarkt en veel later dan verwacht komt hij terug met de helft van de boodschappen. Nadat we ons klaargemaakt hebben besluiten we naar de receptie te rijden en te vragen naar een mooie wandelroute. De dame achter de balie raadt ons de Mellansfallslederna trail aan.

Via de achterkant van het gebouw lopen we richting de “grote weg”. Zodra we deze hebben overgestoken zijn we direct in een dicht bos. De trail die we gisteren gelopen hebben was over natuurpaden, maar dit is echt helemaal door het bos. Door middel van grote rode kruizen die aan de bomen zijn bevestigd weten we dat we goed lopen. Niet veel later zien we door de bomen het grote meer Säfssjön liggen, wat is dit uitzicht adembenemend. Het “pad” leidt ons langs de oostoever van het meer. Na een heel stuk redelijk vlak terrein gaan we uiteindelijk steeds meer omhoog en dan te bedenken dat we straks ook weer ergens naar beneden moeten.

Na twee uur aardig doorlopen komen we uiteindelijk weer terug bij de auto. De zes kilometers welke wij eigenlijk zouden lopen zijn er uiteindelijk bijna acht geworden. Moe maar voldaan rijden we terug naar onze stuga.

De rest van de middag en avond blijven we binnen. Voor morgen gaan we weer een wekker zetten, de reis zal ons verder naar het noorden brengen.

Idrefjäll we komen er aan!

Na een heerlijk nachtje slapen worden we wakker rond 08.30 uur zonder dat er een wekker gezet hoefde te worden. Met een bakje Douwe Egberts koffie worden we langzaam aan echt wakker op onze veranda. Het uitzicht is verbluffend en ik voel me echt intens gelukkig. Wat een heerlijkheid om zo wakker te mogen worden.

Na nog een lekker bakje koffie gaan we terug naar binnen om de oven aan te zetten om te kunnen genieten van de afbakbroodjes. Ook hebben we heerlijke Wasa kaneel knäckebröd. Zelfs het op de hand afwassen ervaar ik niet als straf. We hebben de tijd en dus hoeft niets snel gedaan te worden.

Rond het middaguur zijn we klaar met het ochtendritueel en vertrekken we richting het dorp en gaan we een trailtje lopen. We kiezen voor een naturstig langs het aangelegde meer Mellansjön. Tijdens de wandeling lopen we over paden welke lijken gelegd op houten planken. De grond onder ons is hol en deint op en neer. Links en rechts groeien er rode en blauwe besjes, framboosjes en heel veel verschillende soorten mos. Wat is de natuur hier mooi en divers. Na anderhalf uur en heel wat stappen verder zijn we weer terug bij de auto. We hebben 3,5 Zweedse kilometers gelopen. We rijden nog even langs de plaatselijke super en halen daar een lekkere kanelbulle. Zodra we buiten zijn begint het te druppelen en onderweg terug naar onze stuga komt het met bakken uit de hemel. We zijn net op tijd terug en kunnen op de veranda genieten van een enkele flits, maar flink gedonder.

Terwijl het buiten hard aan het regenen is zitten wij lekker warm binnen en kunnen we op Ted zijn tablet alsnog de Formule 1 race kijken. Aan het einde van de race begint het weer aardig op te klaren. Na nog een bak koffie en iets afkoelen op de veranda zijn we minder rozig en besluiten we om nog even op pad te gaan. Fredriksberg is een dorp opgericht in de 18e eeuw en heeft zich toentertijd voornamelijk gericht op de industrie rond ijzererts en houtkap. Er staat aan de rand van Fredriksberg een oude papierfabriek. Nog voor de midzomer van 1972 bleek het niet meer rendabel om hier verder mee te gaan en werd de fabriek gesloten. Deze fabriek is grotendeels blijven staan, maar volledig verlaten en sommige delen zijn al overgenomen door de natuur.

Continue reading “Dag 1 Säfsen”

Vrijdagochtend, na een korte nacht vertrekken we nadat we het 500tje volgeladen hebben richting het noorden. Nog voor 10en rijden wij Duitsland binnen. Voor een groot deel van de rit rijden we langs de Nederlandse grens en kunnen we dus nog even genieten van de Nederlandse radio. De reis voert ons langs Bremen en Hamburg.

Onze eerste echte lange stop is net voorbij Hamburg op de A7. Rond half twee komen we een boze Duitser tegen op de snelweg die vond dat Ted niet snel genoeg aan de kant ging voor hem. In een echt moment van, ik denk, waanzin rijdt meneer zo met zijn auto tegen de onze aan. Ted weet de auto aan de kant te zetten en blijft aardig kalm ondanks dat meneer staat te schreeuwen tegen hem dat hij een kind achterin heeft zitten. Iets verderop is een Rastplatz en nadat meneer gekalmeerd is besluiten we daarheen te rijden. Even later arriveert de Polizei ook en nadat we beiden onafhankelijk van elkaar met de agenten hebben gesproken zijn de agenten eruit: meneer komt zijn excuus maken en geeft aan dat de agenten tegen hem hebben gezegd dat hij schuldig is aan het ongeval.

Een uur later rijden we geschrokken maar helemaal heel, op wat blikschade aan het 500tje na, door naar Denemarken. Bij de grens komen we in een polonaise van auto’s terecht en mogen we ondanks ons Nederlands kenteken zo doorrijden. Niet veel later maken we onze eerste stop in Denemarken en mag Mounia verder rijden. Dit keer nemen we niet de afslag naar Vejle, maar rijden we door naar Odense en verder. We komen over de Grote Beltbrug waar je voor nog geen twintig kilometer weg maar liefst 35 euro mag aftikken. Ondanks spitstijd kunnen we eigenlijk zonder problemen doorrijden richting Kopenhagen en zijn we rond zevenen in ons hotel. We eten even ergens iets en al voor tienen liggen we te slapen, want de wekker gaat morgen weer om zeven uur.

Continue reading “Onze heenreis”