Category: Noorwegen

Vanmorgen werden we allebei lekker op tijd wakker, we hebben heerlijk geslapen, dit komt misschien doordat we eindelijk verstandig zijn geweest en onze slaapzakken aan elkaar hebben vastgeritst. Na nog lang nagelegen te hebben in de grote slaapzak is het tijd om eruit te gaan. Ik merk dat mijn slaapmatje een stuk dunner is dan die van Ted terwijl we deze gisteren allebei even hard hebben opgeblazen. Ik denk dat die van mij lek is.

Het zonnetje komt hier in verhouding een stuk eerder tevoorschijn dan in Røldal, waardoor we ook al eerder naar buiten kunnen om van het zonnetje te genieten. Na onze eerste koffie loop ik even naar het sanitair en Ted zet alvast een nieuwe kop. Helaas gaat het hier mis en als ik op mijn gemakje terugloop naar de tent is Ted nog niet buiten.

Bij de tent aangekomen zie ik Ted zitten met de koele waterzak over zijn voet heen. Tijdens het inspecteren van het matje is hij over de elektriciteitsdraad van de waterkoker gestruikeld en is zo een aantal deciliter kokend water over zijn voet heen gevallen. Het niet er niet al te best uit, maar Ted houdt vol dat het goed met hem gaat. Na in paniek alle websites nagelopen te hebben en een telefoontje naar moeders toe, besluit Ted hem toch nog langer te koelen. Ik blijf de rest van Ted maar in de gaten houden, maar alles blijkt gewoon goed te gaan.

Na uiteindelijk dan die kop koffie gaan we ontbijten met kanelknäckebröd met strösocker. Ted moet nog even bedenken of hij wel wil douchen, dus ik ga maar eerst. Hij is ten strengste verboden om nog in de buurt te komen van de waterkoker, en gelukkig houdt hij zich hier ook aan. Na een heerlijke, maar soms te hete douche ben ik weer terug bij de tent en gaat ook Ted zich eraan wagen. Zijn douche is iets teleurstellender, met weinig waterdruk en het warme water wat zijn voet raakt is niet fijn.

Lillehammer te voet nu ingaan is geen doen voor Ted en dus pakken we de auto naar het centrum. Ik mag weer eens de hellingproef doen en door alle drukte om mij heen vergeet ik bijna hoe deze ook alweer moet. Gelukkig helpt Ted mij eraan herinneren en even later zet ik de auto netjes in een parkeervak.

Allereerst gaan we op zoek naar een bakeri en we komen uit op de Storgata. Hier halen we bij een klein bakkertje een croissantje voor mij en een roombroodje voor Ted. Deze peuzelen we op in een zijstraatje, want het is enorm druk en Ted loopt op teenslippertjes. Terug in de winkelstraat lopen we snel door naar een naarbij gelegen parkje en hier gaan we even rustig mensen kijken, waarna we naar Lillehammer kirke lopen. Ondertussen komt de zoveelste helikopter overvliegen en nu met het vrije uitzicht zien we dat deze naar het Lillehammer ziekenhuis gaan. De daling wordt ingezet, maar we zien hem helaas niet landen. Na deze afleiding willen we eigenlijk wel even het kerkje in, maar zodra de schuifdeuren open gaan zien we dat er een dienst bezig is. Snel maar weer weg hier. Als we ook het kerkhofje af lopen zien we ook wat meisjes in klederdracht. Het ziet er echt prachtig uit.

Ted denkt dat hij de wandeling naar het olympische park wel aan kan dus vol goede moed beginnen we hier aan. Het is een wandeling van een half uur en het is eigenlijk alleen maar bergop. Nog steeds op zijn teenslippers, maar ondanks dat er nu een aantal dikke blaren vormen, ziet zijn voet er nu een stuk beter uit en stapt hij soms harder de berg op dan ik hem kan bijhouden.

Langs wild water, over oude bruggen en langs een aantal voetbalvelden komen we eindelijk in de buurt van de skischansen. Eerst moeten we nog langs een hardloopwedstrijd en een deel over een weg voor we in de buurt komen. We besluiten het laatste stuk nog even door te zetten. Hoe dichterbij we komen, hoe meer ik besef dat het eigenlijk echt heel hoog is.

De laatste loodjes zijn het zwaarst, maar we zijn er eindelijk. We nemen hier plaats en genieten van het uitzicht. We zijn ondertussen meer dan 200 meter geklommen. Bovenaan de schans zien we ook mensen lopen en Ted durft mij te vragen of ik ook de trap wil bewandelen naar het hoogste gedeelte. Ik moet hier helaas voor bedanken, allereerst gaat het over een trap welke steil omhoog gaat, met maar aan 1 kant een leuning, zonder tussenplateaus en waar je nog een keer en klim maakt van 140 meter. Gelukkig weet ik ook Ted te overtuigen dat het niet de moeite waard is, al helemaal niet op teenslippers.

Continue reading “Lillehammer”

Wonder boven wonder worden we beide rond hetzelfde tijdstip wakker. Gelukkig niet zo heel laat. We besluiten vandaag vroeg te vertrekken. Gisteren hebben we al een gedeelte van de spullen in de auto gezet dus vandaag hoeven we niet meer zoveel te doen.

Ook is de tent gelukkig niet zo vochtig als de afgelopen paar nachten. Het is nu dus alleen nog wachten tot de handdoeken droog zijn na het douchen en dan kunnen we gaan. Iets na tienen stappen we de auto in en onze eerste stop is het tankstation hier in de buurt.

Bij het tankstation aangekomen komen we een ouder Nederlands echtpaar tegen met een superlieve pup, waar we nog even met gespeeld hebben. Nadat zij wegrijden en wij getankt hebben is het dan echt tijd om weer op pad te gaan. We nemen de toeristische route langs Odda en Hardangervidda. De reis verloopt echt voorspoedig en op de vele stopmomenten na verliezen we geen tijd.

Na meer dan 6 uur rijden komen we dan eindelijk in de buurt van onze eerste camping aan. Helaas is deze volledig ingericht op caravans en campers, ondanks anders aangegeven op de website en we besluiten de volgende camping te bekijken. Nog geen 5 min rijden verder komen we aan op een camping waar het is een stuk rustiger is en ook aan het water ligt. Hier besluiten we even gebruik te maken van de faciliteiten en nadat we beide weer buiten staan, elkaar aankijken, nee schudden en van de schrik nog een keer nee schudden, stappen we de auto weer in en vertrekken we richting Lillehammer aan de andere kant van het water.

Lillehammer camping is nu onze bestemming. Zodra we eraan komen, vriendelijk worden geholpen door het meisje achter de balie krijgen we een plekje toegewezen. Helaas kunnen vanaf deze plek niet bij de elektriciteitspaal en we besluiten te vragen om een ander plekje, dit is geen probleem en we staan even later onze tent uit te pakken. Ted zet de haringen in de grond, want na een laagje gras van een paar centimeter stuiten we elke keer op een laag met stenen, ik zet ondertussen de spullen in de tent. Na drie kwartier werken is het dan eindelijk tijd voor een hapje eten.

We rijden de camping af op weg naar de grote gele M. De eerste van deze vakantie. Na ongeveer 2 minuten rijden zien we iets van de auto afglijden. Het is jammer dat de zon al een beetje aan het verdwijnen was geweest, want anders had Ted zijn zonnebril gemist voor hij achter het stuur ging zitten en had hij hem niet even later overreden. We moeten morgen maar even zoeken naar een andere oplossing.

Na het eten gaan we ook nog even naar de supermarkt hier in de buurt en halen we wat te eten voor morgenavond, zo hoeven we daar niet aan te denken en kunnen we de hele dag Lillehammer verkennen, maar eerst naar bed. Het wordt vannacht 4 graden en dan kunnen we beter nu al de tent opwarmen. Morgen een nieuwe dag.

Odda

Gisterenmorgen hebben we lekker lang in ons slaapzakje gelegen. Het is hier ‘s nachts zo enorm koud dat het gewoon niet leuk meer is. En eer de zon hier boven de bergen uitkomt is het half 11. Na zo’n koude nacht is het bijna niet voor te stellen dat je rond 11 uur eigenlijk alweer een korte broek aan wilt omdat het zo warm is in de zon. Na een berg aan jodekoeken en flink wat kopjes koffie komen we eindelijk op gang. We gaan naar Odda.

De weg naar Odda is ongeveer 45 minuten lang en 42 km rijden. We rijden langs bergen en gaan steil omhoog, we gaan door tunnels, de ene in een rondje van 360 graden, de andere maar 1200 meter lang maar wel met een daling van 8% en de andere van bijna 5 km lang met bochten. Eenmaal in het dal aangekomen waar Odda ligt kijken we onze ogen uit, waterval na waterval, ruig water en ook hier bergweggetjes zonder belijning met maar net ruimte voor 2 auto’s naast elkaar.

Met honger komen we aan in Odda en lopen we eerst naar het toeristenbureau toe en al snel komen we er achter dat we niet goed genoeg gekleed zijn op een hike door de bergen. Overal staan waarschuwingen dat je extra warme kleding mee moet en dat het weer in de bergen zomaar kan veranderen. Ook zijn de verschillende wandelroutes enorm lang en moet je er echt een dag voor uit trekken. We vragen aan de vriendelijke dame bij de balie wat voor wandeling zij aanraadt voor mensen die gekleed zijn in een korte broek en platte schoentjes en ze raadt ons aan om lekker de rivier te volgen naar het grote meer toe. Dit besluiten we dan ook te doen nadat we wat hebben gegeten.

Continue reading “Odda en Røldal”

Vanmorgen schrok ik om half negen wakker. Oh ja het is vakantie, ik hoef nergens heen. Mijn interne wekker was eerder al afgegaan, om 6 uur al, maar ik ben daarna weer in slaap gedut. Eerst maar een sanitaire stop en daarna ga ik lekker buiten zitten. Het is vandaag de laatste dag in Notodden en we vertrekken richting het westen.

Rond negen maak ik met veel lawaai Ted ook wakker. Hij is eerder ook al op geweest, maar gewoon veel beter in doorslapen. We gaan aan de koffie en ik ga verder waar ik ben gebleven. De halve auto staat alweer vol met onze spullen en de rest moet echt nog opgeruimd worden. Met een oud, maar nog steeds lekkere kanelbullar beginnen we aan onze tweede koffie en zodra Ted op weg is naar de douche ruim ik de slaap spullen vast op.

Ted heeft de vervelende taakjes, maar gelukkig zijn het er niet zoveel, de koffiekopjes moeten afgewassen worden, vuilnis moet weggebracht worden en onze waterzak en waterflessen moeten gevuld worden. Ik hoop dat de fijne douche beschikbaar is en gelukkig is het hele gebouw leeg. Met 5 minuten douchetijd moet je toch een beetje opschieten. Hup haren wassen, lichaam wassen en ik had zelfs nog tijd over voor een tweede keer mijn haar wassen. Zo dat voelt weer lekker fris. Nu nog even gauw mijn tanden poetsen en we kunnen samen de tent inpakken.

Als ook mijn handdoek droog is, is het dan eindelijk tijd om door te gaan. We rijden net na twaalven de camping af, naar de overkant, want daar kunnen we tanken. We gaan vandaag naar Røldal. De rit is 190 km lang en volgens Google doen we daar 3 uur en 2 minuten over. Gelukkig hoeven we helemaal niet van de E134 af.

Na ongeveer een uurtje rijden door bergen en een tunnel van iets mee dan negen km lang, met een coole, blauw-verlichte halfway-point, stoppen we langs de weg bij een rustplaats, aan een enorm meer. Het is hier echt hartstikke mooi. Hier wisselen we van plek en mag ik eindelijk voor het eerst ook in Noorwegen rijden. Ik zag hier wel een beetje tegenop, gezien alles zo ongeveer berg op, berg af is, maar het gaat eigenlijk hartstikke goed. Al snel komen we wegwerkzaamheden tegen en staan we in een rij te wachten om achter de volgauto aan te rijden. Dit is niet de laatste keer dat dit gebeurt.

We besluiten nog een stop te maken langs een ander meer hier eten we nog een koekje voor wat extra energie. Wederom stap ik weer achter het stuur, en al snel mag ik weer in een rij wachten. De tunnel waar we eigenlijk door moeten is afgesloten wegens werkzaamheden en we moeten over een bergweggetje. Ik wil mij niet laten kennen en wissel dan ook niet van plek met Ted. De klim is bijna 200 meter, waarna we nu dan op een hoogte van bijna 1000 meter zitten. In de verte zie ik de auto’s vanaf de andere kant dichterbij komen en dan is het bijna mijn beurt.

Continue reading “Reisdag”

IJskoud werden we beide vanmorgen wakker. Ondanks dat het gisteren heel erg warm was de hele dag koelt het hier ‘s avonds en ‘s nachts af naar ongeveer 11 graden. En dat is best koud zo laag aan de grond. Ondanks dat ik kou ‘s nachts niet erg vind heb ik toch ook maar mijn benen in de slaapzak gelegd, anders was het niet te doen, en helaas was Ted eerder wakker vanwege een erg koud hoofd. Vanavond maar even maatregelen nemen zodat Ted toch ook een beetje kan uitslapen.

Het is half negen en we zitten voor de tent. Ondanks dat het nu pas 13 graden is buiten is het zonnetje echt heerlijk. We hebben een slome ochtend in de zon en genieten intens van de rust. Met een kanelbullar uit Zweden op en een aantal bakken koffie gaan we dan eindelijk eens douchen. We hebben vandaag in ieder geval 1 doel en dat is een verloopstekker bij de Biltema kopen. Zodat we onze kacheltje (lees: koelbox, blaast warme lucht) ook weer in de tent kunnen zetten.

Heddal

Na nog een kanelbullar pakken we onze waardevolle spullen in en gaan we op weg. Het is 6 minuten rijden naar Heddal Stavkyrkje. Het kerkje is in ongeveer 1250 gebouwd, maar er zijn aanwijzigingen dat er ook materialen uit het jaar 900 zijn gebruikt. Het is de grootste nog bestaande Staafkerk in Noorwegen. De hoogte van het oude gebouw is maar liefst 29 meter hoog, best imposant als je bedenkt dat het een houten bouwwerk is van bijna 800 jaar oud. Er zijn drie ingangen, waarvan de ingang voor het noorden voor de vrouwen was, de ingang in het zuiden voor de mannen en de hoofdingang aan de westkant werd alleen gebruikt voor als er een kindje gedoopt werd. Het houten gebouw is ook met fijn houtsnijdwerk afgewerkt.

Bij het gebouw wat tegenwoordig dienstdoet als kerk, cafe en souvenirwinkel is er een tentoonstelling over Sigurd de drakendoder, dit is een mythologisch verhaal wat zeker de moeite waard is om eens op te zoeken. Veel van de handgemaakte ornamenten in het kerkje gaan over dit verhaal vol avontuur, draken, gouden ringen en liefde. En als dit je bekend voorkomt, kan dat komen doordat J.R. Tolkien zijn welbekende verhalen hierop heeft gebaseerd.

Omega Point

We zijn blij dat we de auto in de schaduw hebben gezet en met de airco op ijskoud en vol aan, rijden door naar Omega Point. We rijden langs de camping en zien een berg voor ons. Daar moeten we door of overheen. De Noren hebben hier gekozen voor overheen, want al snel gaan we van 60 km/h naar 54 km/h en lager. We gaan steil omhoog tot we op zo’n 400 meter zitten en dan mogen we dat hele stuk aan de andere kant ook weer dalen. Ergens gaan we ook nog een grindpad op en dan zijn we er eindelijk, de maximale snelheid van 80 km/h halen we hier niet.

Continue reading “Notodden en omstreken”

Vanmorgen was ik om iets voor 7 uur wakker. Ga ik mijn slaapzak al uit of blijf ik nog liggen en probeer ik nog even te slapen, of ga ik wat doen? Na nog een half uur liggen besluit ik dat ik toch echt wel al ga opstaan. Stoeltje buiten en een beetje op mijn telefoon spelen. Nadat ik een aantal mensen heen en weer zie lopen besluit ik ook maar even gebruik te maken van de faciliteiten. Terug bij de tent check ik het weer en het is zo rond 8 uur al warmer dan het gisteren de hele dag is geweest.

Ted ligt nog lekker te slapen, maar ik begin al redelijk de opruimkriebels te krijgen. Ik hou het nog een half uur vol, maar hierna leg ik mijn boek weg en ga druk aan de gang naast Ted. Langzaamaan wordt Ted ook wakker en dan is het eindelijk tijd voor een kop koffie.

Nog voor ik een slok heb genomen zit ik alweer binnen, de slaapmatje moeten ook opgerold worden, de slaapzakken moeten even open voor de ventilatie en de kussens kunnen ook al bijna opgeborgen worden. De spullen uit de auto halen was geen ramp, maar het moet er straks ook weer in.

Om 11 uur zijn we beide klaar met douchen en na nog een kop koffie is het tijd voor het echte werk. Kopjes afwassen, Jerrycan water bijvullen, spullen in de auto, tent opvouwen en weer netjes in zijn tas (natuurtalent Ted vouwt hem nog kleiner op, dan voor het eerst uit de doos), stoelen en tafeltje in de auto en een rondje lopen om te kijken of we geen troep achterlaten. Verrassend genoeg zijn we al met al nog geen 45 minuten bezig en zitten we even later in de auto op weg naar de ICA Maxi.

Met het avondeten in de koelbox begint dan nu echt de reis naar Noorwegen. We hebben een rit van 4 uur voor de boeg. Vlak voor de grens worden we de snelweg afgestuurd en gelukkig komen we nog een tankstation tegen, niet dat het nodig is, maar het is Zweden bijna 10 cent per liter goedkoper tanken. Na het tanken en een sanitaire stop rijden we een stukje terug en voor we het weten staan we in rij te wachten tot we de brug over mogen om Noorwegen in te gaan. De grens is gesloten en iedereen moet worden gecontroleerd. Dit duurt best een tijdje en we zitten dan ook te genieten van het uitzicht vanaf de brug.

Na ongeveer 15 minuten wachten komt het einde in zicht. We staan tussen overwegend Noren in de rij en dus gaat het best wel rap. Verderop in de rij zien we een andere Nederlander staan en vol verwachting en nervositeit zitten we te kijken wat hem te wachten staat. Eerst vanuit de ene rij op naar de volgende rij en voor we door hebben wat er gebeurt gaat hij niet rechts Noorwegen in, maar slaat hij linksaf terug richting Zweden. We hadden niet verwacht dat ze zo streng zouden zijn.

Continue reading “Gaan we dan!”