Vrijdagochtend, na een korte nacht vertrekken we nadat we het 500tje volgeladen hebben richting het noorden. Nog voor 10en rijden wij Duitsland binnen. Voor een groot deel van de rit rijden we langs de Nederlandse grens en kunnen we dus nog even genieten van de Nederlandse radio. De reis voert ons langs Bremen en Hamburg.
Onze eerste echte lange stop is net voorbij Hamburg op de A7. Rond half twee komen we een boze Duitser tegen op de snelweg die vond dat Ted niet snel genoeg aan de kant ging voor hem. In een echt moment van, ik denk, waanzin rijdt meneer zo met zijn auto tegen de onze aan. Ted weet de auto aan de kant te zetten en blijft aardig kalm ondanks dat meneer staat te schreeuwen tegen hem dat hij een kind achterin heeft zitten. Iets verderop is een Rastplatz en nadat meneer gekalmeerd is besluiten we daarheen te rijden. Even later arriveert de Polizei ook en nadat we beiden onafhankelijk van elkaar met de agenten hebben gesproken zijn de agenten eruit: meneer komt zijn excuus maken en geeft aan dat de agenten tegen hem hebben gezegd dat hij schuldig is aan het ongeval.
Een uur later rijden we geschrokken maar helemaal heel, op wat blikschade aan het 500tje na, door naar Denemarken. Bij de grens komen we in een polonaise van auto’s terecht en mogen we ondanks ons Nederlands kenteken zo doorrijden. Niet veel later maken we onze eerste stop in Denemarken en mag Mounia verder rijden. Dit keer nemen we niet de afslag naar Vejle, maar rijden we door naar Odense en verder. We komen over de Grote Beltbrug waar je voor nog geen twintig kilometer weg maar liefst 35 euro mag aftikken. Ondanks spitstijd kunnen we eigenlijk zonder problemen doorrijden richting Kopenhagen en zijn we rond zevenen in ons hotel. We eten even ergens iets en al voor tienen liggen we te slapen, want de wekker gaat morgen weer om zeven uur.
Continue reading “Onze heenreis”