Author: mounya

Na een lange, toch wel vermoeiende dag, gaan we uitgeput onze slaapzakken in. Het duurt niet heel lang of we liggen allebei te slapen. Het is geen hele diepe slaap, want beide kunnen we elkaar vanmorgen precies vertellen wat we vannacht allemaal gehoord hebben. Het is erg wennen, in een tent slapen en gezien het erg hard waait is het ook best wel spannend.

Rond half negen kruipen we beide onze slaapzakken weer uit en niet veel later zitten we heerlijk aan een kopje koffie. Het is best koud, maar dat weerhoudt ons er niet van om lekker buiten voor de tent te zitten en mensen te kijken. Na nog een bakje koffie begeef ik mij naar de doucheruimtes en na het inwerpen van 5 kronen kan ik 5 minuten douchen, dat is net lang genoeg om door en door warm te worden. Buiten is het helaas nog wel koud, maar hier en daar probeert toch het zonnetje door te breken. Ook komt er een nieuwsgierig vogeltje aanvliegen, zij is redelijk bijdehand en blijft kijken naar Ted terwijl ze aan het snoepen is van de bloemetjes tussen het gras.

• 

• 

Ook Ted wil douchen, maar helaas kan dat nog niet omdat ze net waren begonnen met de schoonmaak van de douches en besluiten we dan maar vast te gaan ontbijten met nog een kopje koffie en een heerlijke kannelbullar. Hierna vertrekt ook Ted naar een warme douche en kan ik nog even lekker buiten in het zonnetje -die zich nu wel laat zien- genieten van een paar bladzijden in mijn boek.

Met onze wandelschoenen aan lopen we van de camping af richting het meer, het waait hier ook weer erg hard en na heel even stil te hebben gezeten om te genieten van het uitzicht zijn we alweer redelijk koud en besluiten we verder te lopen. Nog geen kwartier later lopen we weer de camping op, wel aan een hele andere kant. Het is hier aardig groot.

• 

• 

We besluiten de auto te pakken naar het centrum van Uddevalla, waar het redelijk druk is. We vinden redelijk snel een parkeerplek, maar de beide betaalpalen zijn defect en we worden gewezen op betalen met SMS, wanneer Ted op de website voor Engels kiest om meer uitleg te krijgen, krijgt hij alleen maar uitleg hoe hij boetes kan betalen. We besluiten maar aan de overkant te gaan staan, waar net een plekje vrij komt en waar je tot 3 uur lang vrij kan parkeren. Scheelt toch ook weer in de portemonnee.

Continue reading “Eerste nacht in Zweden”

Donderdag begint grijs en regenachtig, Ted ligt nog in zijn bed als ik beneden ben en redelijk in paniek probeer te bedenken wat we nog allemaal moeten doen.
Na een paar moeilijke minuten peinzen besluit ik niks te doen, tot Ted ook wakker is, en gewoon lekker een boek te lezen.

Na een uur heerlijk gelezen te hebben komt ook Ted naar beneden en begint eigenlijk meteen een lekker bakje koffie te zetten.
Okay nu is het ook voor mij tijd om wat te gaan doen.

Ik maak een kleine planning:

• Koffie;
• In blinde paniek bedenken wat we moeten doen;
• koffie;
• kleding uitzoeken;
• Eten;
• Supermarkt;
• Koffie;
• Auto gereed maken;
• Toilet;
• Toilet;
• Nog even gamen;
• Gaan!

Alleen dat laatste werd nog even uitgesteld, het kwam weer met bakken uit de hemel en het korte stukje naar de auto werd dan waarschijnlijk: weer terug naar binnen voor een droge set kleding.

Na nog even gekletst te hebben met de buren, rijden we dan eindelijk Dronten uit. Zijn we niets vergeten? Hebben we alles bij ons?

Na drukte en file bij Zwolle rijden we in een zucht door naar Duitsland, waar we net over de grens een verkeerde afslag pakken en we een stukje terug moeten rijden. Nu iets beter opletten, anders rijden we zo weer terug naar Nederland. We stoppen even kort bij een parkeerplaats langs de weg om nog een keer goed na de route te kijken en besluiten niet de “snellere” route van 40 km langer te nemen.

Na nog 2 uur doorrijden stoppen we uiteindelijk bij rustplaats “bitte sauberhalten” en besluiten we een broodje kaas uit de goedgekoelde koelbox te eten.
Nog even snel een plaspauze en we gaan weer door, de boot vertrekt natuurlijk ook gewoon zonder ons.

Rond kwart voor 11 komen we uiteindelijk in de buurt van Travemünde en wordt het tijd om nog even in Duitsland te tanken. Nadat we -uiteraard- het goedkoopste tankstation hebben gevonden, waar we ook nog niet eens echt voor hoeven om te rijden kunnen we eindelijk weer het 500tje volgooien, ze heeft het heel goed gedaan.
Niet veel later komen we aan in de haven van Travemünde en nu begint het wachten. We zijn ruim 3 uur eerder aanwezig dan nodig, maar gelukkig staan er al meer mensen in de rij.
Na een redelijk droge rit, besluit het vaste land Europa ons nog even te voorzien van een goede dosis regen.

Continue reading “Op naar Zweden”

De overtocht van Trelleborg naar Rostock verliep vlekkeloos. Na even op dek te zijn geweest gaan we weer terug naar onze enorme hut, we eten hier nog een kanelbulle en na een kort potje kaarten gaan de gordijntjes dicht, de verwarming iets warmer en is het tijd om even een paar uurtjes de ogen te sluiten. Rond acht uur worden we allebei langzaam wakker, alhoewel, ik word langzaam wakker en in mijn nieuwsgierigheid trek ik de gordijntjes open en schrikt Ted wakker. Na nog een lekker broodje, een rondje over het dek en een kijkje over de haven is het tijd voor een vliegensvlugge douche. Ondanks de oproep om terug te gaan naar de auto, lopen wij nog even naar het dek om te zien hoe zo een enorm gevaarte aanmeert.

Aangekomen bij de auto zit iedereen al ongeduldig te wachten en nemen wij ook rustig plaats. Het duurt uiteindelijk nog een tijdje voor we de boot af kunnen, dus de chagrijnige blikken onze kant uit waren niet nodig. Woensdagavond rond kwart voor tien rijden we weg uit de haven van Rostock en rijden we langzaam de nacht in. Nog geen anderhalf uur later vergaan we van de honger en hebben we beide trek in een kop koffie, op zoek naar de eerst volgende McDonalds! Hier wisselen we ook van plek en ik rijd het grootste deel door Duitsland, uiteraard krijg ik een groot deel wegwerkzaamheden voor de kiezen en mag ik zo nu en dan door dorpjes heen rijden. Ted houdt mij wakker door te DJen en maar net op tijd rijden we het terrein van het tankstation op, want door vermoeidheid ben ik al enige tijd vergeten te knipperen. Ted tankt het 500tje af en na de benen strekken rijden we door, nog geen tien minuten later rijden we Nederland binnen.

Om iets over half vijf rijden we de straat weer in. We pakken voor nu alleen het hoognodige en na het openen van de deur lopen we onze enorme balzaal in, wat is onze benedenverdieping toch enorm groot, zeker als je bedenkt dat alle stugor welke wij tijdens onze vakantie bewoond hebben, kleiner waren. Het is fijn thuis te zijn en al snel slaat de vermoeidheid over in ongeduld en halen we alsnog de hele auto leeg. Na nog een heerlijke douche, met beduidend minder druk dat elke andere douche de afgelopen drie weken, gaan we heerlijk slapen in ons eigen bedje.

Continue reading “Weer thuis”

Vanmorgen gaat de wekker weer om kwart over acht. We staan rustig op en maken ons klaar voor het ontbijt. In een joggingbroek en een shirtje aan lopen we naar het restaurant voor een goed ontbijtje en na het eten doen we nog even een bakje koffie in het zonnetje. We ruimen de kamer op en maken een tas klaar voor op de boot, dit zodat we de koffer niet helemaal van onderop meer hoeven te pakken. Na het douchen brengt Ted onze kamersleutels terug en ruim ik de auto tactisch in. Tijd om te vertrekken.

Na nog geen half uur rijden komen we bij de maxi ICA aan en gaan we nog even helemaal los. Wasa kaneel knäckebröd, vanalles van Fazer, wat te drinken voor onderweg en onze laatste Kanelbulle van deze vakantie. Heel wat euro’s lichter komen we weer aan bij de auto en omdat het nog redelijk vroeg is gaan we op een bankje aan het water zitten. Wat is het hier mooi en wat ga ik het hier toch allemaal missen zeg.

Nooit had ik gedacht dat ik zo verliefd zou worden op een land. Onze eerste stuga maakte mijn dromen helemaal waar en was zo gezellig. De natuur heeft me ook geen moment teleurgesteld en de rust en vrijheid zijn werkelijk bevrijdend. De afwisseling tussen bergen, moerassen, alle verschillende bomen, het mos, de lekkere besjes overal en de geschiedenis van het land, nog niet eerder ben ik zo onder de indruk geweest. En dan vergeet ik bijna alle meren die we gezien hebben. De afgelopen paar dagen aan de kust waren ook fantastisch. De zilte lucht, de wijde landschappen, het strand, de mooie huisjes en de gehele relaxte sfeer maakten dit een goede afsluiting van de vakantie. Even waren we ook bang dat we geen goede rökeri meer tegen zouden komen, maar in het meest zuidelijk plaatsje van Zweden kregen we van een norse Zweed de grootste, zachtste lekkerste op de tong smeltende varmrökt lax met hele lekkere aardappelsalade.

We staan nu vlakbij de boot waar we straks de overtocht mee gaan maken. Het alweer even geleden dat ik op een ferry heb gezeten, dus het is een beetje spannend. Het vooruitzicht dat we morgen weer thuis zijn is ook fijn. De weersverwachtingen zien er goed uit en ik hoop dat we ook nog even lekker in de tuin kunnen nagenieten van deze, heerlijke voor herhaling vatbare, vakantie.

Vanmorgen gaat de wekker om acht uur, maar omdat het zonnetje zich weer een beetje laat zien ben ik al wakker voor de eerste rinkel. Ik ga het bed uit en nog voor ik de koffie klaar heb staat Ted ook al naast zijn bed. Vandaag rijden we naar onze laatste bestemming in Zweden met een stop in Älmhult. Na de koffie gaan we als een tierelier door het huisje en maken we alles aan kant. In mijn hoofd pak ik ook nog een van de mooie stoeltjes in die hier in de stuga staan, maar mijn geweten laat het niet toe. Na het ontbijt zet Ted de laatste spullen in het 500tje en loop ik met de sleutel naar de receptie. Na meermaals kloppen en bellen is er nog geen gehoor en lopen we samen terug naar de schoonmaakster die bezig is in de stuga naast ons.

Zodra we van het resort afrijden komen we weer een jager tegen, maar dit keer een havik. Met tegenzin gaat hij uiteindelijk toch van de weg af en vliegt hij nog een klein stukje met ons mee langs de auto.

Na ongeveer anderhalf uur rijden komen we in Älmhult aan en langs de grote IKEA rijden we naar het IKEA Museum. Het museum is gevestigd in de allereerste IKEA winkel ooit. Voor 60 kronen per persoon krijgen we een kijkje in de geschiedenis van de meest geliefde woonwarenhuis. Het is interessant om te lezen dat Ingvar Kamprad al op vijfjarige leeftijd begonnen is met het verkopen van lucifers en dat hij op zeventienjarige leeftijd IKEA heeft opgericht, al in 1943. Ingvar Kamprad is opgegroeid op een boerderij genaamd Elmtaryd vlakbij het plaatsje Agunnaryd. IKEA begint als postorderbedrijf en verkoopt vanalles. Al snel besluit hij dat een breed scala aan producten niet helemaal aanslaat bij de consument en gaat hij zich richten op meubilair. In de jaren 60 van de twintigste eeuw wordt IKEA tegengewerkt door verschillende andere meubelmakers en gaat hij opzoek naar alternatieven en neemt hij ook eigen ontwerpers in dienst. Door de jaren heen ontwikkelt het merk zich tot wat wij nu kennen, kwalitatief goede meubels welke redelijk makkelijk in elkaar te zetten zijn en met genoeg variatie dat je toch je eigen sfeer kan creëren.

Continue reading “IKEA museum”

Er is er één jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien: dat is hij.

Dat vinden wij allen zo prettig ja, ja en daarom zingen wij blij.

Hij leve lang hoera, hoera

Hij leve lang hoera, hoera

Hij leve lang hoera, hoera

Hij leve lang hoera!!!

Gefeliciteerd met je verjaardag lieve Ted!

Vandaag rijden we na een snelle start iets na tienen weg richting Vimmerby. Zodra we van het terrein afrijden komen we een echte jager tegen met een enorm geweer op zijn rug, naast de schoten die wij zo nu en dan horen is dit dan toch echt de bevestiging, er wordt gejaagd in de omgeving en heel even heb ik kippevel. Het weer is wederom niet geweldig, maar we zitten toch bijna twee uur in de auto en hebben dus geen last van de regen. Het is onze laatste volledige dag in Småland en ik wil graag naar het huis van Astrid Lindgren.

Vimmerby is niet heel groot en we rijden eigenlijk zo naar het parkeerterrein toe en lopen het laatste stukje naar het huis van Astrid Lindgren toe. Voor staat er een bord, helaas het huis is voor de rest van het seizoen gesloten en gaat pas weer in 2021 open. We lopen nog even naar het hek toe om toch nog even te kunnen kijken, jammer, maar was te verwachten. Ook lopen we nog een rondje buiten het terrein rond, maar als snel besluiten we weer terug te gaan naar de auto. Wel maakt Ted nog even een foto van rare, ik noem het maar, takkententen. Op naar het centrum, want daar staat een mooi beeld van Astrid Lindgren.

Het beeld staat voor het enorme toeristenbureau, maar alles is vandaag gesloten in het stadje. Er zijn een aantal andere toeristen, maar verder is er echt niemand te bekennen. Nadat we zo lang alweer in de auto hebben gezeten gaan we lopen verder richting het kerkhof waar Astrid Lindgren begraven ligt. Hier is het even zoeken, maar uiteindelijk helemaal aan de andere kant van het kerkhof vinden we uiteindelijk haar simpele sobere grafsteen. We maken het rondje af hier op het kerkhof en gaan dan weer terug naar het plein met het standbeeld van Astrid Lindgren. We maken hier gebruik van het toilet en gaan verder naar de dichtstbijzijnde ICA. Ik heb per ongeluk het rechterknipperlicht losgehaald en Ted wil deze even repareren, ondanks dat het snellere geluid van het knipperlicht veel leuker klinkt. Zodra het lampje gemaakt is heb ik ook de volgende locatie uitgezocht waar we naartoe gaan en na het opsmullen van onze zoveelste kanelbulle rijden we richting Mariannelund voor Filmbyn Småland.

Continue reading “Vimmerby”

We kunnen maar moeilijk opstarten vanmorgen. We willen wel wat gaan doen, maar elke keer verzinnen we weer iets waardoor we het nog even kunnen uitstellen. Ik ben lekker mijn nieuwe boek aan het lezen en Ted is iets voor zichzelf aan het doen. Dat het buiten grijs is en hard aan het regenen is helpt ook niet mee. Elk excuus om nog even niets te doen grijpen we dan ook aan. Om half twee zijn we eindelijk klaar met uitstellen en gaan we de deur uit. Het regent nog steeds en het lijkt er niet op dat het nog gaat veranderen.

Google stuurt ons weer via een weg waarmee we maar liefst drie minuten kunnen besparen, maar het kost ons uiteindelijk een paar minuten meer om over de grindweg met gaten zo groot als het 500tje te rijden naar de provinciale weg. Eenmaal op de provinciale weg begint het zo hard te regenen dat ik niet denk dat het nog beter gaat worden en de moed zakt me een beetje in de schoenen. Als we dan ook nog met 90 kilometer per uur door diepe plassen gaan ben ik even bang dat we alsnog gaan omkeren. We hebben vandaag op de weg zo een beetje alles tegen. De snelweg waar we ook nog over moeten is voor een heel groot deel gedeeld met de tegenliggers vanwege wegwerkzaamheden. Bijna op plaatst van bestemming komen we ook nog iemand (ook een vakantieganger) tegen die denkt dat het handig is om op de afrit van de snelweg te keren, echt, sommige mensen zijn werkelijk te dom om te poepen.

Door een enorme souvenirwinkel komen we bij de kassa. Als wij geen elanden in de vrije natuur tegenkomen, gaan wij wel naar ze toe in een park. We gaan door een deur en we komen in een ruimte waar beide onze ogen direct reageren op de hangende vachtjes van geschoten elanden. Snel maar naar buiten via de volgende deur om de elanden te zien rondlopen. Buiten aangekomen worden we nog even gewezen op de afstand welke je tot elkaar moet houden vanwege de coronamaatregelen. Het is hier helemaal leeg op een groepje mannen na. We zien in de verte een aantal elanden liggen, maar meer doen ze ook eigenlijk niet. Ze zijn voornamelijk aan het liggen, ook reageren ze niet op het typische hondenfluitje en niet op het pst pst pst wat je roept naar een kat voor aandacht. Je ziet de oren draaien, maar opstaan of bewegen doen ze weinig. Wij kijken in het verblijf van de eland-koeien en naast de twee koeien zijn er ook twee eland-kalfjes. De drie mannen die er ook rondlopen krijgen het toch voor elkaar om een kalfje op te laten staan en beide zijn we heel enthousiast, maar te ver om het goed te zien.

Continue reading “Laganland Älgpark”

Vanmorgen was ik vroeg wakker weer, onder de gordijnen door schijnt het zonnetje naar binnen en mijn volledige lichaam geeft aan dat het nog te vroeg is. Ik draai mij om en met een zacht snurkje val ik weer in slaap. Nog geen uur later ben ik klaarwakker en met een klein kusje op Ted zijn wang maak ik hem per ongeluk ook wakker. Ik besluit dat ik mijn derde boek van de vakantie ga uitlezen en met mijn beentjes omhoog en mijn boek voor mijn neus ga ik zitten. Na een half uurtje kijk ik nog even de slaapkamer in en Ted is ook echt wakker. Tijd voor een bak koffie. Nog een paar bladzijden lezen en het is boek is uit. Wat fijn dat ik toch elke dag wat bladzijden kan lezen zo tijdens onze drukke vakantie.

Rond half elf maken we onze dagplanning en heel langzaam worden we echt wakker en beginnen we aan onze ochtendroutine, ontbijten, douchen, nog een gewassen wasje ophangen, rugtas inpakken en langzaamaan naar de auto. Het is uiteindelijk al kwart over één voor wij de eerste stappen buiten de deur zetten. Op ongeveer 40 minuten rijden ligt het Store Mosse National Park. Het zonnetje van vanmorgen is niet meer en er hangen dikke grijze wolken. Volgens verschillende weersites zijn er geen wolkjes en gaat het ook niet regenen. We rijden het dal uit waar we in zitten en kijken aan de horizon tegen een blauwe lucht aan, mooi zo, het gaat toch nog opklaren. Met elke kilometer die wij rijden gaan de wolken net zo hard met ons mee, en ja hoor de eerste druppels komen naar beneden. Vol goede moed rijden we verder en gelukkig stopt het ook al snel weer met regenen.

Om tien over twee komen we aan in het park en het is er verbazingwekkend druk voor een werkdag. Als eerst lopen we naar de Naturum, maar helaas zijn wij vanmorgen te langzaam geweest voor alles, want deze is alweer een uurtje dicht. We besluiten dat we twee trailen met elkaar gaan combineren en we beginnen aan onze wandel. Na het afleggen van de eerst paar honderd meter mogen we al meteen de grote weg oversteken en lopen we op een soort parallelweg. Het is hier erg mooi, maar we hopen wel op een echt natuurpad, want een een paar kilometer is prima op asfalt, maar het is niet waarom je naar een National park gaat. Na bijna drie kilometer komen we weer bij de grote weg en zodra we die oversteken lopen we eindelijk in het bos. We horen de vogeltjes fluiten en we gaan naar een vogelspothuisje om over een enorm moeras te kijken. Hier ziet Ted een hertje in de verte. Door de verrekijker kunnen we hem net spotten, hij staat met zijn kont naar ons toe te grazen. Na een korte pauze van tien minuten besluiten we weer verder te gaan en nog voor we de deur dichthebben komen de eerste druppels alweer naar beneden. Ook nu is het gelukkig maar een klein buitje en is deze ook weer zo voorbij.

Continue reading “Store Mosse National Park”