Author: mounya

Gisterenmorgen schrik ik wakker om half zeven. We weten niet wat we nog gaan doen, maar we hebben wel al een idee. We moeten vandaag sowieso de camping hier weer af, maar dat maakt niet heel veel uit. Ik maak Ted per ongeluk wakker als het mij uiteindelijk toch lukt om te regelen wat er geregeld moest worden.

Na veel overwegen besluiten we dan toch onze plannen door te zetten. De voorspelling voor Zweden zijn qua weer niet heel goed en we weten ook niet precies wat we nog precies willen doen allemaal. Nadat we de slaaptent zijn uitgekropen is daar ook opluchting. Het heeft niet meer geregend en de tent is helemaal droog. We kunnen deze zonder problemen inpakken.

Na twee koppen koffie zit de vaart er goed in en beide doen we onze uiterste best om een beetje op tijd te kunnen vertrekken uit Trollhättan. Terwijl wij de laatste dingetjes inpakken kijk ik nog één keer op Google maps en ik zie tot mijn schrik dat het niet 4 uur rijden is, maar 5 uur rijden is geworden. Dit betekent dat we aardig moeten doortrappen willen we redden wat we allemaal nog willen doen.

Terwijl Ted de auto naar de uitgang rijdt, ren ik naar de receptie om de douche-passen weer in te leveren. Shit, er is niemand bij de receptie en terwijl ik een aantal keer om het belletje druk komt er maar niemand. Ik had verwacht dat we nog voor onze douches moeten betalen, maar terwijl ik naar Ted schreeuw dat er niemand is, komt de dame van de receptie op d’r gemakje aangelopen.

Na de pasjes ingeleverd te hebben wacht ik geduldig tot ze me vertelt wat ik d’r nog verschuldigd ben, maar dan vertelt ze uiteindelijk dat we niet voor de douches hoeven te betalen en dat het zo goed is. Nu kunnen we eindelijk de weg op.

Ik neem voor het eerste deel van de reis de bestuurdersstoel in beslag. En met een vaart rijd ik de E45 af richting Göteborg. Dit terwijl Ted met man en macht op zoek is naar een nieuwe route waarbij we toch nog wat tijd kunnen besparen. Ik raas uiteindelijk over landweggetjes en door dorpjes en zo weten we de wegafsluiting te vermijden en zeer gestaag ziet het ernaar uit dat we toch nog op tijd op onze volgende bestemming kunnen aankomen.

Na twee uur rijden moeten we tanken en wisselen we weer van plek. We hebben met de nieuwe route en chronisch te hard rijden de tijd weer terug weten te brengen naar een kwartier minder rijden dan de normale 4 uur reistijd. Met een beetje trek komen we bij de waarschijnlijk laatste ICA Maxi aan van de vakantie. Hier slaan we een heleboel lekkers in voor de aankomende dagen en gaan daarna verder.

Iets naar drieën lopen we de ICA uit en vervolgen we onze weg. We zijn beide reuzeblij dat alles goed is gegaan en rijden naar de ingang van onze bestemming voor vandaag. Hier printen we bij de paal onze pasjes uit, maar helaas, die van Ted is ongeldig. Ik ren de auto uit en loop naar een medewerker. Hier kan ik gelukkig nieuwe pasjes krijgen zonder dat ik mij hoef te legitimeren of dat Ted zijn gezicht ook maar hoeft te laten zien. Toch een beetje gek.

Na nog een tijdje wachten mogen we dan eindelijk weer een stukje verder en zodra we de auto hebben geparkeerd gaan we aan de gang. We pakken de nodige spullen uit de auto en gaan naar onze kamer. Hier eten we wat lekkere zoete broodjes van de ICA. Blij dat we het allemaal gered hebben rusten we hier dan eindelijk uit. Na een paar potjes pesten zijn we beide zo moe dat we redelijk snel in slaap vallen. We worden uiteindelijk pas zes uur later weer wakker.

Een verfrissende douche later en dan is het eindelijk zo ver. Ted zijn verjaardag is net begonnen en deel twee van ons avontuur kan dan eindelijk beginnen. We eten nog een zoet broodje van de ICA en gaan dan weer naar de auto.

We rijden het terrein af en vervolgen onze weg. Dit keer neemt Ted het eerste deel van de reis op zich en neem ik de navigatie op mij. Google wil ons bijna 60 km laten omrijden voor 3 minuten minder lang rijden, hier ben ik het niet mee eens. Na anderhalf uur neem ik het stokje weer van Ted over en zijn we op de door mij gekozen route uitgekomen, we tanken nog even en gaan dan weer door.

Na twee uur sturen en twee blikjes energiedrink komen we ergens op een afgelegen plek aan en nemen hier nog even een korte pauze. Ook hier kunnen we nog even tanken en dat doen we dan ook. Beter een volle tank, dan ergens zonder benzine zitten. Ik ben toe aan een toiletbezoek, maar het zit ons niet mee, om dit soort tijden is het natuurlijk ook niet gek dat alles dicht is.

Ted rijdt nog 45 minuten tot we eindelijk een toilet tegenkomen, maar zodra ik de deur opentrek schrik ik weg. Een roedel verwilderde honden hadden het waarschijnlijk schoner achtergelaten. Ted wil er toch ook nog even een blik op werpen vanwege mijn -volgens hem- overtrokken reactie, maar ook hij schrikt weg. In de auto ontsmetten we ons goed met heel veel handgel en gaan uiteindelijk op zoek naar een volgend toilet.

Twintig minuten later vinden wij deze uiteindelijk. Ik ben superblij als mijn blaas weer geleegd is en ik leef helemaal weer op. Tijd voor het laatste deel van de rit. We hoeven nog maar drie kwartier te rijden.

We rijden Dronten binnen en even later ook de straat in, Ted rent naar binnen om de sleutel van de Leaf te halen en zodra hij onder de carport vandaan is, zet ik het 500tje op d’r plek. Veilig weer thuis. Zoals al eerder aangegeven was het weer voor de komende dagen in Zweden niet al te best. Het hotel waar wij naartoe wilden was bijna €250 euro duurder dan vorig jaar en dat hadden we er allebei niet voor over. Vanavond eten we lekker pizza op de bank voor Ted zijn verjaardag en de komende dagen doen we nog even lekker rustig aan.

Gisterenmorgen staan we beide redelijk op tijd op. Het heeft de hele nacht geregend en het gaat nog steeds goed te keer. We deden dan ook de binnentent open en waren dolblij dat onze spullen niet aan het wegdrijven waren.

Na een hele langzame start gaan we dan eindelijk ontbijten en douchen. We gaan naar Göteborg toe. Het komt nog steeds met bakken uit de hemel, onderweg lijkt het weer steeds erger te worden en glijden we zo een beetje naar Göteborg. De auto wordt wel weer mooi schoon met alle plassen waardoor we rijden op de snelweg.

Lang rijden we achter dezelfde auto aan en kan ik dus goed in de gaten houden waar er wel een geen plassen liggen. Er vormt een mooie colonne met nog meer auto’s achter mij. We komen dichterbij Göteborg en er verdwijnen steeds meer auto’s voor en achter, maar gelukkig trekt de regen ook langzaam weg. De knooppunten binnen Göteborg zijn een chaos, maar zonder ook maar één keer verkeerd te rijden komen we aan op onze bestemming.

Voor de zekerheid trek ik mijn regenjas aan, maar de regen is al wel gestopt. We gaan door Slottsskogen, dit is een enorm park, naar het Göteborgs Naturhistoriska Museum. Hier aangekomen willen we twee kaartjes afrekenen, maar de jongen achter de balie vertelt ons dat het gratis is en dat we zo door kunnen lopen. We lopen door het museum waar heel veel informatie te vinden is over van alles en nog wat. Van dinosaurussen tot het menselijk lichaam en van amoebes tot aan blauwe vinvissen. Er staan ladekasten vol met allemaal kleine insecten en er zijn ook wanden vol vlinders. Er zijn ruimtes gevuld met opgezette dieren, maar het is er ook heel druk. Het is uiteindelijk dan ook een regenachtige zaterdagmiddag en iedereen is op zoek naar indoor vermaak. We besluiten dat we voldoende hebben gezien en vertrekken weer.

Eenmaal buiten is het echt enorm opgewarmd en het zonnetje straalt. De jassen gaan uit en we wandelen verder door het park. We zien dat er verderop in het park ook een observatorium is, dus besluiten we daar ook naartoe te gaan. Het is enorm heuvelop en daar eenmaal aangekomen blijkt deze dicht te zijn. Helaas dan maar naar de uitkijktoren even verderop. Ook deze is dicht en we gaan even zitten op een aantal rotsen om bij te komen van de wandeling heuvel op. Het is echt enorm warm aan het worden.

• 

Na een korte pauze besluiten we het park uit te gaan op zoek naar een lekker broodje en wat te drinken erbij. We komen op een soort binnenplaats uit en daar zit een supermarktje. Ze hebben nog wat kanelbullar liggen en deze nemen we mee. Bij de kassa rekenen we ook nog ijsjes af en gaan buiten lekker op een bankje in het zonnetje zitten. Ted zit zich te verwonderen over de elektrische stepjes die we overal zien en hij besluit zich er ook voor aan te melden. De kosten zijn redelijk hoog voor gebruik, en eigenlijk wil ik het ook niet proberen. Ik ga liever gewoon nog een stukje wandelen. Ted vermaakt zich uiteindelijk door de alarmpjes van dichtstbijzijnde stepjes af te laten gaan.

We kunnen nog een uurtje blijven staan waar we staan met de auto en dus beginnen we aan onze wandeling terug. Deze is niet zo lang en al gauw staan we weer bij de auto. We kijken nog even of er wat te doen is in de buurt, maar besluiten dat we terug gaan naar de camping. We zijn allebei niet gekleed op een mooie dag en we zijn ook al redelijk afgemat.

Ondanks dat de heenweg en regelrechte hel was, met zoveel water op de weg, begint de terugreis ook niet zo lekker. Er staat opeens een vrachtwagen stil op de baan waar ik rijd en even verderop staat er politie, ook weer op de baan waar ik rijd. Dit gebeurt niet zomaar in Nederland, dus het is best schrikken. Gelukkig kan ik beide keren er met een beetje geduld van andere weggebruikers langs en we rijden daarna snel Göteborg uit. Hierna is het een gevoelsmatig kort ritje zonder tegenslag.

• 

• 

• 

Op de camping aangekomen staat het tentje gelukkig nog steeds en ook binnen is het droog. Dat is fijn. We hadden het in de auto al gehad over doemscenario’s waarbij onze spullen aan het wegdrijven waren over de camping. Wel regent het in Trollhättan en besluiten we iets gemakkelijks te eten. We gaan naar de supermarkt hier in de buurt en halen hier warm- en koudgerookte zalm en smikkelen deze lekker weg op hönökaka’s. De rest van de avond zitten we binnen en als we naar bed gaan is het nog steeds aan het regenen.

‘s Nachts word ik een aantal keer wakker. Het gaat zo flink tekeer dat ik er echt van schrik. Je hoort natuurlijk elk druppeltje vallen op je tentdak. De ochtend begint dan ook redelijk vroeg weer. We gaan redelijk op tijd de slaapzakken uit, maar we blijven wel lekker binnen hangen. Het is nat en het regent nog steeds af en aan. Tegen tienen stopte het met echt regenen, de druppels die er daarna nog vielen waren niet noemenswaardig.

We kijken naar het weerbericht in Fjällbacka en Marstrand maar zien dat het daar nog steeds wel erg regent en besluiten dat nu het hier droog begint te worden, we het verder ook niet willen opzoeken. En ook eer we helemaal klaar zijn met alles is het ook alweer één uur. Op zondag gaan de meeste attracties hier om drie of vier uur dicht, en met minimaal een uur rijden naar beide is dat ook niet de moeite waard. We kijken nog even in de buurt en komen al snel met een leuk alternatief op 12 minuten rijden.

Innovatum Science Center is een museum met allemaal kleine proefjes voornamelijk gericht op kinderen. Dat we dan ook 2 kaartjes bij de kassa afrekende keek de dame een beetje raar op. Eenmaal binnen was het ook wel een beetje duidelijk. Er is echt van alles te doen, het doet een beetje denken aan Nemo, we hebben tegen elkaar gesproken terwijl we elk aan een andere kant van een ruimte stonden, we hebben met LEGO-maanrovers gespeeld, we hebben met een enorm luchtkanon lucht in elkaars gezicht geschoten en we hebben ons een lange tijd vermaakt met de enorme bellenblaas. We zijn hier dan ook best een tijdje zoet geweest. Omdat we enigszins volwassen wilde lijken en toch ook wel een klein beetje benieuwd waren hebben we voor een combiticket gekozen met het naastgelegen Saab museum. Hier hebben we ook nog een tijdje rondgelopen, maar de grootste deel van de tijd hebben we doorgebracht bij een elektrische racebaan waar we tegen elkaar konden racen.

Continue reading “Göteborg en Trollhättan”

We verlaten gisterenochtend jammer genoeg Lysvik. Het is mistig en het meer waar ik eerder nog in gezwommen heb is nu een beetje eerie. De tent is gelukkig wel gewoon droog gebleven en deze kunnen we dan ook gewoon inpakken. Na het douchen zetten we de laatste beetjes in de auto en gaan we er weer vandoor. We hebben als bestemming Trollhättan.

Na ongeveer 5 minuten in de auto beginnen we trek te krijgen, niet zo gek ook om half 12. Ted belegt wat hönökaka’s voor ons en deze eten we tijdens het rijden op. Nog geen half uur later staan we alweer stil langs de weg, ik heb Ted gemaand om zijn sokken uit te trekken, vanwege zijn blaar en deze is helaas gebarsten. Het ziet er niet zo mooi uit, maar gelukkig hebben we wat zalfjes en na een korte pauze zijn we weer op weg.

We rijden langs prachtige Zweedse landschappen met hier en daar een paar mooie falurode huisjes en verder voornamelijk weiland, bergen en rotsen en bossen zo dicht bebost dat er geen straaltje zon doorheen komt. Je komt van 50km/h wegen zo op de snelweg waar je 110 km/h mag rijden en voor je het weet rijd je een dorpje binnen waar de maximaal snelheid weer 40 km/h is. Het houdt je bezig. De temparatuur stijgt naarmate we dichterbij de eindbestemming komen en voor we het weten zijn de drie uur voorbij gevlogen en rijden we Trollhättan in. Hier moeten we nog een stukje binnendoor rijden en al gapend komen we aan op de Stenröset Camping.

Bij de receptie vergeet de dame dat we om elektriciteit hebben gevraagd en rekenen we een plekje af in het gebied afgezet voor tenten. Nadat ik haar erop gewezen heb dat we ook elektriciteit nodig hebben mogen we zelf een plekje uitkiezen. Op de kaart lijkt het enorm ver weg te zijn, maar eigenlijk zodra we de poort door zijn rijden we er al tegenaan. Het lijkt ook wel het grootste plekje van de camping te zijn, maar wij zijn tevreden.

We zetten de tent weer in recordtijd op en besluiten na even rustig wat gedronken te hebben meteen maar boodschappen te doen bij de plaatselijke Willys. Hier hebben ze namelijk de thee die wij zo lekker vinden. Met onze avondeten, ontbijt voor de volgende ochtend en een berg aan thee gaan we weer terug naar de camping.

Nog geen uur nadat Ted zegt dat we hier waarschijnlijk niet zoveel last zullen hebben van de muggen, omdat we niet aan het water zitten, worden we helemaal lek geprikt. Helaas, het zit ons niet echt mee. Ik besluit met een vaart het eten klaar te maken en binnen peuzelen we onze kebab met potatissallad op. Gelukkig hoeven we er nu alleen nog maar uit om onze tanden te poetsen.

Na een paar koppen thee en nog wat snackjes wagen we ons weer naar buiten en gaan we ons klaar maken voor de nacht. Het is al aardig afgekoeld, maar het is nog goed vol te houden. Zonder extra dekens gaan we slapen.

Continue reading “Trollhättan”

Warm en klam worden wij wakker op de stille camping aan de Övre Frycken. We doen heerlijk rustig aan en nemen onze tijd om te genieten van het warme weer. Na een korte douche eten we wat bij de tent en gaan we na het middaguur pas op pad, de bestemming is Karlstad.

Biltema is als eerste aan de beurt. Het is wederom een enorme hal, met schappen en schappen aan spullen die je denkt nodig te hebben, maar niet nodig zijn. Uiteindelijk gaan we ook alleen maar weg met nieuwe haringen en een magnetische houder voor onze telefoons. De haringen zijn noodzaak, de telefoonhouder niet per se. Na een kort toiletbezoek gaan we weer richting de auto om de drukke weg over te steken na een nabijgelegen winkelcentrum. Het winkelcentrum biedt een beetje hetzelfde wat we in Nederland ook hebben. Hoogtepunt is wel de Akademibokhandeln, helaas zijn hier wel voornamelijk Zweedse boeken te vinden, maar dat maakt het niet minder leuk om hier rond te kijken.

In eerste instantie zouden we eigenlijk teruglopen naar de auto om vervolgens naar de ICA Maxi te rijden, maar we waren er binnendoor al eerder dan gedacht. Ze hadden hier een coole LEGO-plattegrond staan van de winkel waar we even bij gekeken hebben en ja hoor, de winkel was precies zo ingedeeld: de bloemetjes stonden bij de bloemen, fruit en groenten stonden zo ingedeeld, en dus was alles ook redelijk makkelijk te vinden. Met een nieuw joggingpak, het bonenspel, een zak döner en wat wraps vertrekken we weer richting de camping.

Na ongeveer een uur rijden komen we aan op de camping, waarna we nog lange tijd van het zonnetje kunnen genieten en doen het voor de rest van de dag rustig aan. We proberen het nieuwe spel uit en na een paar potjes pakken we toch weer even de kaarten erbij, toch maar iets gemakkelijks waar we niet zo over na moeten denken. Na een paar kopjes thee met wat lekkers erbij maken we ons klaar voor bed, morgen een nieuwe dag.

Gruvrundan vandringsled

Na nog een warme nacht, weliswaar zonder dikke lagen kleding aan, besluiten we dat we het aankomende nacht toch anders moeten doen. Al die extra dekens zijn hier niet nodig. Na een lekker kopje koffie lopen we naar de waterkant en ik besluit dat het tijd is om eens te voelen of het water heel koud is. Het water komt nog niet zo hoog en ik sta er tot net boven mijn enkels in. Dit is best te doen. Ik besluit iets verder het water in te lopen, waar ik eerst door een koude stroming heen ga maar vervolgens weer in warmer water terecht kom, ik sta er ondertussen tot mijn knieën in. Na lang twijfelen trek ik mijn badpak aan en besluit dat het tijd is om toch maar een stukje te gaan zwemmen.

Het water is super helder waardoor je gelukkig alles op de bodem kan zien, overal liggen stenen, maar daar waar ze niet liggen is het zand lekker zacht. Als ik lang genoeg stil sta zwemmen de scholen visjes om me heen. Pas bij 50 meter van de waterkant af komt het water tot halverwege mijn dijbeen, ik wil niet verder gaan omdat ik Ted anders uit het oog verlies. Ik was ondertussen ook al voorbij de laatste boeien. Koppie onder betekent hier dus op je knieën zitten en er gewoon voor gaan.

Ik sta lang met mijn armen in de lucht en vind het maar eng om mezelf nat te maken, toch doe ik het uiteindelijk maar en na wat gebibber en klappertanden ga ik ervoor. Ik neem een matige duik en kom uiteindelijk op mijn knieën te zitten, dit is echt zo lekker en ik blijf nog een hele tijd in het water spelen.

Terug aan de waterkant warm ik me op in de zon, ik voel me best wel fris na het zwemmen in het meer en dus besluit ik dat ik vanmorgen niet hoef te douchen. Ted gaat wel even douchen en hierna brunchen we met Zweeds platbrood.

Vandaag gaan we wandelen bij een oude kopergroeve, dit is nog wel een uur rijden. Het laatste stuk van de rit glibberen we over het steile grindpad, maar uiteindelijk zetten we de auto veilig op de parkeerplaats. We kunnen kiezen uit verschillende routes, maar besluiten om een gematigd pad te nemen van 3 kilometer lang langs een aantal hoogtepunten.

• 

We besluiten het pad te nemen waarvan het eerste stuk recht omhoog lijkt te gaan, dan hebben we dit maar gehad. Dit stuk omhoog is langer dan gedacht en na tien minuten lopen kijken we elkaar aan en vragen we ons af waarom dit niet als “moeilijk” aangeduid staat. Het bos is redelijk vochtig van zichzelf waardoor we goed moeten uitkijken dat we niet van de grote rotsblokken of de dikke wortels afglijden. Jammer genoeg heeft Ted een korte broek aan, en wij beiden een T-shirt en dus voelen we elk takje, ieder vliegje op onze blote huid en zijn we continu bezig met van alles van elkaar af te slaan.

Na ongeveer een kilometer heuvelop komen we bij de eerste groeve uit. De ingang naar de mijn stond vol water, maar ietsjes verderop kon je goed naar binnen kijken bij een ingestort deel. Terwijl ik naar binnen klauter wijst Ted mij op de enorme breuken in het zogenoemde plafond. Na snel naar buiten te gaan besluit ik me er nog een keer aan te wagen om toch nog een foto te nemen. Na even rondgekeken te hebben besluiten we de weg weer te vervolgen en ja hoor, dat plafond met alle barsten is waar we nu overheen moeten. Even flink door stappen, maar wel met lichte voet, zijn we er aan voorbij en zien nu het meer waar we nu naartoe gaan al glinsteren in de verte.

Bij het meer aangekomen controleren we elkaar nog even op beestjes en lopen hier even rond. Er staan overblijfselen van de smeltovens, er liggen resten van dikke kabels van de oude kabelbaan, en er staat een bord met informatie over wat hier allemaal in een ver verleden heeft gestaan. Overblijfselen van de general store en de slaaphutten zijn wel te zien, maar voor ons niet uit elkaar te houden wat nou wat is. Na lekker aan het meer gezeten te hebben, en ook hier weer mooie stenen gevonden te hebben gaan we beginnen aan de terugweg.

Wat we allemaal omhoog gelopen hebben, moeten we ook nu weer omlaag en ook dit is oppassen geblazen. Na aardig doorstappen komen we bij de auto aan en nemen we nog een handje vol met snoepjes om nog wat energie te hebben voor nog een kleine wandeling naar een andere groeve.

Continue reading “Lysvik en omgeving”

Vanmorgen waren we heel vroeg wakker. Ted had zijn matje verruild met die van mij, maar die is helaas in de loop van de nacht volledig leeg gelopen. Nadat ik uit onze slaapzak ben gekropen heeft Ted nog even een uurtje lekker kunnen slapen en snurken op zijn matje.

Om half negen zet ik de waterkoker aan en maak ik Ted wakker. Hij durft nog niet echt de slaapzak uit te komen, maar na enig aandringen, haalt hij zijn voet uit de zak, en gelukkig zijn blaar is vannacht niet gebarsten.

Na nog een kopje koffie zet ik Ted aan het werk en gaat hij de afwas van gisteren doen. Ondertussen ruim ik de tent leeg en zet ik al een groot deel van onze spullen in de auto. Wanneer Ted terug is van de afwas stuur ik hem wederom op pad om te gaan douchen, zodat ik de tent ook alvast kan neerhalen.

Net op tijd is Ted weer terug van zijn douche en zo kan hij mij mooi helpen met de kletsnatte tent en grondzeil in de zon leggen. Nu is het mijn tijd om even alleen maar voor mij te zorgen. Ik zet Ted op een stoel met een kanjer en ga snel richting de douche ook.

Een kwartier later kom ik weer aan bij Ted en gelukkig heeft hij het ook gewoon rustig aan gedaan. Samen ruimen we het grondzeil op en Ted rolt de tent op. We klappen het tafeltje en de stoeltjes op, en we rijden richting de uitgang. Na ons kaartje in de brievenbus te hebben gegooid begint de reis.

De rit duurt 3 uur en 40 minuten en na ongeveer een 40 minuten rijden gaan we voor de laatste keer in Noorwegen tanken. Na het tanken rijden we ook bijna meteen de snelweg alweer af en gaan we via provinciale wegen door naar Zweden. Zo’n tweeëneenhalf uur zijn we geen toilet tegengekomen. En dat is nogal een ramp als je over hobbelweggetjes rijdt.

Uiteindelijk rijden we Särna in om vanaf daar verder te gaan naar Idre. Het eerste tankstation rennen we zowat in. Op zoek naar het toilet worden we door de aardige meneer achter de balie gewezen op de achterkant van het gebouw. Een voor een zijn we dan uiteindelijk aan de beurt. Op nog geen half uur verwijderd van onze eindbestemming.

We rijden door Idre en omdat ik gekeken had naar de openingstijden van de plaatselijke ICA rijden we daar per ongeluk eerst naartoe. Ik vond het al zo gek dat het zo dichtbij de supermarkt was. We gaan pas later boodschappen doen, eerst willen we de tent opzetten.

Aangekomen op de camping mogen we zelf weten waar we willen staan en hoeven we ook nog helemaal niets af te rekenen, wel krijgen we nog even gratis het weerbericht van vorige nacht mee, – 4 graden. We kiezen een mooi plekje uit en gaan meteen aan de slag. Helaas breekt een van onze tentstokken, maar met een beetje gepulk, gezaag en veel geduld lossen we dit zo op. Zo lijkt het net alsof we weten wat we aan het doen zijn.

De tent staat en het is tijd op het volgende probleem aan te pakken. We soppen het lekke slaapmatje in en gaan op zoek naar een lek. Die vinden we niet gemakkelijk, maar na even zoeken zien we dat de hechting bij het ventiel heeft los gelaten. Met een dotje lijm is dit zo opgelost.

Eindelijk is het tijd om boodschapjes te gaan doen en met een tas vol lekkers verlaten we even later ook weer de winkel. Terug op de camping steken we de barbecue aan en gaan we lekker wat eten. Hierna gaan we gauw ook weer de tent in zodat Ted zijn voet lekker warm kan wegstoppen. Na nog een dag op teenslippers is hij er wel aan toe.

Na wederom een enerverende dag gaan we beide genieten van onze warme slaapzak en hopen op een langere nacht.