Lillehammer

Vanmorgen werden we allebei lekker op tijd wakker, we hebben heerlijk geslapen, dit komt misschien doordat we eindelijk verstandig zijn geweest en onze slaapzakken aan elkaar hebben vastgeritst. Na nog lang nagelegen te hebben in de grote slaapzak is het tijd om eruit te gaan. Ik merk dat mijn slaapmatje een stuk dunner is dan die van Ted terwijl we deze gisteren allebei even hard hebben opgeblazen. Ik denk dat die van mij lek is.

Het zonnetje komt hier in verhouding een stuk eerder tevoorschijn dan in Røldal, waardoor we ook al eerder naar buiten kunnen om van het zonnetje te genieten. Na onze eerste koffie loop ik even naar het sanitair en Ted zet alvast een nieuwe kop. Helaas gaat het hier mis en als ik op mijn gemakje terugloop naar de tent is Ted nog niet buiten.

Bij de tent aangekomen zie ik Ted zitten met de koele waterzak over zijn voet heen. Tijdens het inspecteren van het matje is hij over de elektriciteitsdraad van de waterkoker gestruikeld en is zo een aantal deciliter kokend water over zijn voet heen gevallen. Het niet er niet al te best uit, maar Ted houdt vol dat het goed met hem gaat. Na in paniek alle websites nagelopen te hebben en een telefoontje naar moeders toe, besluit Ted hem toch nog langer te koelen. Ik blijf de rest van Ted maar in de gaten houden, maar alles blijkt gewoon goed te gaan.

Na uiteindelijk dan die kop koffie gaan we ontbijten met kanelknäckebröd met strösocker. Ted moet nog even bedenken of hij wel wil douchen, dus ik ga maar eerst. Hij is ten strengste verboden om nog in de buurt te komen van de waterkoker, en gelukkig houdt hij zich hier ook aan. Na een heerlijke, maar soms te hete douche ben ik weer terug bij de tent en gaat ook Ted zich eraan wagen. Zijn douche is iets teleurstellender, met weinig waterdruk en het warme water wat zijn voet raakt is niet fijn.

Lillehammer te voet nu ingaan is geen doen voor Ted en dus pakken we de auto naar het centrum. Ik mag weer eens de hellingproef doen en door alle drukte om mij heen vergeet ik bijna hoe deze ook alweer moet. Gelukkig helpt Ted mij eraan herinneren en even later zet ik de auto netjes in een parkeervak.

Allereerst gaan we op zoek naar een bakeri en we komen uit op de Storgata. Hier halen we bij een klein bakkertje een croissantje voor mij en een roombroodje voor Ted. Deze peuzelen we op in een zijstraatje, want het is enorm druk en Ted loopt op teenslippertjes. Terug in de winkelstraat lopen we snel door naar een naarbij gelegen parkje en hier gaan we even rustig mensen kijken, waarna we naar Lillehammer kirke lopen. Ondertussen komt de zoveelste helikopter overvliegen en nu met het vrije uitzicht zien we dat deze naar het Lillehammer ziekenhuis gaan. De daling wordt ingezet, maar we zien hem helaas niet landen. Na deze afleiding willen we eigenlijk wel even het kerkje in, maar zodra de schuifdeuren open gaan zien we dat er een dienst bezig is. Snel maar weer weg hier. Als we ook het kerkhofje af lopen zien we ook wat meisjes in klederdracht. Het ziet er echt prachtig uit.

Ted denkt dat hij de wandeling naar het olympische park wel aan kan dus vol goede moed beginnen we hier aan. Het is een wandeling van een half uur en het is eigenlijk alleen maar bergop. Nog steeds op zijn teenslippers, maar ondanks dat er nu een aantal dikke blaren vormen, ziet zijn voet er nu een stuk beter uit en stapt hij soms harder de berg op dan ik hem kan bijhouden.

Langs wild water, over oude bruggen en langs een aantal voetbalvelden komen we eindelijk in de buurt van de skischansen. Eerst moeten we nog langs een hardloopwedstrijd en een deel over een weg voor we in de buurt komen. We besluiten het laatste stuk nog even door te zetten. Hoe dichterbij we komen, hoe meer ik besef dat het eigenlijk echt heel hoog is.

De laatste loodjes zijn het zwaarst, maar we zijn er eindelijk. We nemen hier plaats en genieten van het uitzicht. We zijn ondertussen meer dan 200 meter geklommen. Bovenaan de schans zien we ook mensen lopen en Ted durft mij te vragen of ik ook de trap wil bewandelen naar het hoogste gedeelte. Ik moet hier helaas voor bedanken, allereerst gaat het over een trap welke steil omhoog gaat, met maar aan 1 kant een leuning, zonder tussenplateaus en waar je nog een keer en klim maakt van 140 meter. Gelukkig weet ik ook Ted te overtuigen dat het niet de moeite waard is, al helemaal niet op teenslippers.

Het is tijd voor de afdaling terug naar de auto. Dit gaat gelukkig sneller dan de heenreis. We staan weer in de Storgata en we gaan nog even op zoek naar iets Noors voor mee terug naar huis. Na een aantal winkeltjes ingelopen te zijn geven we helaas op. De allerlelijkste trol met “Norge” erop voor bijna €30,00 wil ik niet mee en met lege handen gaan we terug naar de auto.

Terug op de camping aangekomen zien we dat we al met al toch ook weer bijna 10 km hebben gelopen. Tevreden met toch nog een goed verloop van de dag gaan we genieten van de laatste zonnestralen van de dag.

Na onze hotdogs gaan we lekker binnen zitten, de zon is achter de bergen verdwenen en het koelt weer heel snel af. Onze laatste volle dag in Noorwegen zit er op. Morgen vertrekken we weer naar Zweden. Na een kopje thee en nog een potje pesten gaan we ons klaarmaken voor nog een koude nacht. Tot in Zweden!