Reisdag

Vanmorgen schrok ik om half negen wakker. Oh ja het is vakantie, ik hoef nergens heen. Mijn interne wekker was eerder al afgegaan, om 6 uur al, maar ik ben daarna weer in slaap gedut. Eerst maar een sanitaire stop en daarna ga ik lekker buiten zitten. Het is vandaag de laatste dag in Notodden en we vertrekken richting het westen.

Rond negen maak ik met veel lawaai Ted ook wakker. Hij is eerder ook al op geweest, maar gewoon veel beter in doorslapen. We gaan aan de koffie en ik ga verder waar ik ben gebleven. De halve auto staat alweer vol met onze spullen en de rest moet echt nog opgeruimd worden. Met een oud, maar nog steeds lekkere kanelbullar beginnen we aan onze tweede koffie en zodra Ted op weg is naar de douche ruim ik de slaap spullen vast op.

Ted heeft de vervelende taakjes, maar gelukkig zijn het er niet zoveel, de koffiekopjes moeten afgewassen worden, vuilnis moet weggebracht worden en onze waterzak en waterflessen moeten gevuld worden. Ik hoop dat de fijne douche beschikbaar is en gelukkig is het hele gebouw leeg. Met 5 minuten douchetijd moet je toch een beetje opschieten. Hup haren wassen, lichaam wassen en ik had zelfs nog tijd over voor een tweede keer mijn haar wassen. Zo dat voelt weer lekker fris. Nu nog even gauw mijn tanden poetsen en we kunnen samen de tent inpakken.

Als ook mijn handdoek droog is, is het dan eindelijk tijd om door te gaan. We rijden net na twaalven de camping af, naar de overkant, want daar kunnen we tanken. We gaan vandaag naar Røldal. De rit is 190 km lang en volgens Google doen we daar 3 uur en 2 minuten over. Gelukkig hoeven we helemaal niet van de E134 af.

Na ongeveer een uurtje rijden door bergen en een tunnel van iets mee dan negen km lang, met een coole, blauw-verlichte halfway-point, stoppen we langs de weg bij een rustplaats, aan een enorm meer. Het is hier echt hartstikke mooi. Hier wisselen we van plek en mag ik eindelijk voor het eerst ook in Noorwegen rijden. Ik zag hier wel een beetje tegenop, gezien alles zo ongeveer berg op, berg af is, maar het gaat eigenlijk hartstikke goed. Al snel komen we wegwerkzaamheden tegen en staan we in een rij te wachten om achter de volgauto aan te rijden. Dit is niet de laatste keer dat dit gebeurt.

We besluiten nog een stop te maken langs een ander meer hier eten we nog een koekje voor wat extra energie. Wederom stap ik weer achter het stuur, en al snel mag ik weer in een rij wachten. De tunnel waar we eigenlijk door moeten is afgesloten wegens werkzaamheden en we moeten over een bergweggetje. Ik wil mij niet laten kennen en wissel dan ook niet van plek met Ted. De klim is bijna 200 meter, waarna we nu dan op een hoogte van bijna 1000 meter zitten. In de verte zie ik de auto’s vanaf de andere kant dichterbij komen en dan is het bijna mijn beurt.

De weg is ongeveer 1 auto breed met aan beide kanten een afgrond afgezet met hier en daar een rotsblok. De auto voor mij rijdt weg met een vaart, maar ik hou het mooi bij 40 km/h en de auto achter mij lijkt dat ook wel prima te vinden. We slingeren door de bergen en Ted heeft elke keer mooi zicht, maar is dan net te laat voor een foto. Ik kan helaas niet erg genieten van het uitzicht. De weg volgen is al moeilijk zat. Als we weer op de E134 zitten kijk ik ook mijn ogen uit, dit is een heel ander soort landschap dan het Noorwegen waar we net vandaan komen. Enorme meren, hoge bergen met sneeuw op de toppen. Ik krijg er kippevel van.

We besluiten nog 1 stop te maken. Na een loopje naar de waterkant en terug, neemt Ted het laatste deel van de rit op zich. We hoeven nog maar een half uurtje rijden en dan zijn we op plaats van bestemming.

Ted zit nog geen 5 minuten achter het stuur en staat alweer in de volgende rij. Ook hier zijn ze met de tunnel bezig en ook Ted mag een bergweggetje op. Pfoe, daar ben ik mooi aan ontkomen. Na een paar minuten is het dan zover, ik kan achterover zitten en Ted mag het werk doen. Gelukkig is de weg hier breder, maar wel een stuk steiler, we gaan echt heel rap omhoog, of in ieder geval, dat zouden we gaan als de camper voor ons ook een beetje vaart durfde te maken. Ted moet uiteindelijk terugschakelen naar zijn 1 om de haarspeld met een klim van wel 50 meter steil omhoog op te kunnen. Ook daarna staat meneer voor ons steeds op zijn rem. Daar waar we eindelijk een beetje op gang kwamen, stapte hij weer op zijn rem, dit ook nadat we alweer terug waren op de E134. Gelukkig neemt deze Hollandse meneer een afslag richting een camping en zo kunnen wij er snel vandoor, pfoe, zo kan de vrachtwagen achter ons ook weer een beetje op gang komen, zo elke keer alleen grille zien in je spiegel is ook niks.

Rond 4 uur rijden we Røldal in en na nog een paar 100 meter komen we aan op de camping. We zetten de auto neer bij de resepsjon, maar daar is niemand. We besluiten een rondje over de camping te lopen en kiezen een mooi plekje uit. De temperatuur hier is wel een stukje lager dan waar we vandaan komen, maar het is nog steeds gelukkig 23 graden, helaas wel met zo nu en dan rukwind. Ondanks de wind en de aangestampte harde ondergrond, zetten we tent volledig naar wens op (beter is het ons nog niet gelukt) in een recordtijd van 35 minuten, al onze spullen staan zelfs alweer op hun plekje. Na nog even lekker gezeten te hebben kunnen we eindelijk betalen bij de receptie en is het tijd voor de boodschapjes.

Met nog 20 minuten op de klok rijden we de 500 meter naar de supermarkt en hier doen we de boodschappen voor een aantal dagen. Je kan hier beter in bulk kopen van het huismerk dan wat anders, wat is het hier duur allemaal, gelukkig is er ook niet zoveel keuze. Met een half boodschappentasje vol en ongeveer 200 kronen minder op zak rijden we weer terug naar camping en begint onze avond in rust.

Of, dat dachten we, de avond begon met een heleboel piepjes die je door het dal heen hoorde gaan, waarna je daarna een keiharde knal hoorde welke je niet alleen aan alle kanten kon horen, maar ook een beetje kon voelen, waarna er nog 1 keer een lange harde piep te horen was. Ze zijn ergens bezig met dynamiet of iets anders. Hierna is het gelukkig verder helemaal rustig gebleven.

Na de laatste potatissallad met een burger en een stokbroodje kruidenboter wandelen we nog even naar het water. Hier kunnen we morgen lekker ook nog even in het zonnetje gaan zitten. Voor nu gaan we terug naar de tent. Lekker koffie drinken en pesten (vandaag mag Ted ook eens winnen). Na de afwas drinken we nog een bakje koffie en dan is het tijd om naar binnen te gaan.

Morgen gaan we de omgeving verkennen. Nu eerst lekker slapen.