Trollhättan

We verlaten gisterenochtend jammer genoeg Lysvik. Het is mistig en het meer waar ik eerder nog in gezwommen heb is nu een beetje eerie. De tent is gelukkig wel gewoon droog gebleven en deze kunnen we dan ook gewoon inpakken. Na het douchen zetten we de laatste beetjes in de auto en gaan we er weer vandoor. We hebben als bestemming Trollhättan.

Na ongeveer 5 minuten in de auto beginnen we trek te krijgen, niet zo gek ook om half 12. Ted belegt wat hönökaka’s voor ons en deze eten we tijdens het rijden op. Nog geen half uur later staan we alweer stil langs de weg, ik heb Ted gemaand om zijn sokken uit te trekken, vanwege zijn blaar en deze is helaas gebarsten. Het ziet er niet zo mooi uit, maar gelukkig hebben we wat zalfjes en na een korte pauze zijn we weer op weg.

We rijden langs prachtige Zweedse landschappen met hier en daar een paar mooie falurode huisjes en verder voornamelijk weiland, bergen en rotsen en bossen zo dicht bebost dat er geen straaltje zon doorheen komt. Je komt van 50km/h wegen zo op de snelweg waar je 110 km/h mag rijden en voor je het weet rijd je een dorpje binnen waar de maximaal snelheid weer 40 km/h is. Het houdt je bezig. De temparatuur stijgt naarmate we dichterbij de eindbestemming komen en voor we het weten zijn de drie uur voorbij gevlogen en rijden we Trollhättan in. Hier moeten we nog een stukje binnendoor rijden en al gapend komen we aan op de Stenröset Camping.

Bij de receptie vergeet de dame dat we om elektriciteit hebben gevraagd en rekenen we een plekje af in het gebied afgezet voor tenten. Nadat ik haar erop gewezen heb dat we ook elektriciteit nodig hebben mogen we zelf een plekje uitkiezen. Op de kaart lijkt het enorm ver weg te zijn, maar eigenlijk zodra we de poort door zijn rijden we er al tegenaan. Het lijkt ook wel het grootste plekje van de camping te zijn, maar wij zijn tevreden.

We zetten de tent weer in recordtijd op en besluiten na even rustig wat gedronken te hebben meteen maar boodschappen te doen bij de plaatselijke Willys. Hier hebben ze namelijk de thee die wij zo lekker vinden. Met onze avondeten, ontbijt voor de volgende ochtend en een berg aan thee gaan we weer terug naar de camping.

Nog geen uur nadat Ted zegt dat we hier waarschijnlijk niet zoveel last zullen hebben van de muggen, omdat we niet aan het water zitten, worden we helemaal lek geprikt. Helaas, het zit ons niet echt mee. Ik besluit met een vaart het eten klaar te maken en binnen peuzelen we onze kebab met potatissallad op. Gelukkig hoeven we er nu alleen nog maar uit om onze tanden te poetsen.

Na een paar koppen thee en nog wat snackjes wagen we ons weer naar buiten en gaan we ons klaar maken voor de nacht. Het is al aardig afgekoeld, maar het is nog goed vol te houden. Zonder extra dekens gaan we slapen.

Vanmorgen ben ik heel vroeg wakker en als ik om 7 uur naar buiten ga, zie ik dat ik niet de enige ben. Er loopt al een oudere meneer met een krantje en een wat oudere dame. Na vriendelijk gedag gezegd te hebben ga ik maar weer naar binnen, ondanks dat het vandaag een mooie dag gaat worden is het nu nog erg mistig en heel erg koud. Na een half uurtje binnen zitten zie ik een waterig zonnetje tevoorschijn komen en met een deken omgeslagen ga ik verder met mijn boek in het zonnetje. Rond half negen ben ik alweer redelijk moe en ga nog even op het matje liggen om te kijken of ik toch nog mijn ogen dicht kan doen. Tegen tienen ben ik uiteindelijk pas weer wakker en Ted ligt met een rood hoofd naast me. Het is stikheet in het slaapgedeelte en we moeten echt luchten, anders is het niet te houden.

Buiten is het heerlijk en we besluiten zelfs al snel om in de schaduw te gaan zitten. Met een paar koppen koffie genieten we heerlijk. Het is rustig om ons heen, maar er is genoeg te zien. Er komen ook steeds meer campinggasten dus we vermaken ons prima. Pas tegen het middaguur ondernemen we verder actie en gaan we rustig aan opstarten. Douchen, eten, Ted zijn voet verbinden, spullen in de auto en op naar het Kungajaktmuseet Älgens Berg. Hier kunnen we een kano huren en lekker het meer op.

Iets na tweeën lopen we het museum in en de allervriendelijkste dame vertelt ons dat ze ons helaas geen kano kan verhuren gezien ze om 4 uur alweer dichtgaat. Na nog even te vragen of het dan niet voor een uurtje mogelijk is, lacht ze me uit en vertelt ze me dat het met heel veel geluk al een half uur lopen is naar het dichtsbijzijnde meer en dus is dat ook de moeite niet. Helaas. Wel neemt ze uitgebreid de tijd om ons alle mooie plekjes op de kaart te laten zien. We zijn ten slotte in het Halle- en Hunneberg Ecopark.

Met onze waterfles bij ons en onze zonnebrillen op vertrekken we als eerste naar de Byklevsfallet. Dit is een wandeling van 2 km. We lopen langs een meer en eigenlijk volgen we continu het water tot aan de waterval. We hopen dat we bevers kunnen zien. Helaas zijn ze niet heel actief overdag en komen ze ook niet tevoorschijn voor ons. Wel komen we halverwege de waterval een beverdam tegen. Ik probeer het nog met verschillende geluidjes, maar helaas.

Na deze wandeling gaan we terug naar de auto en onze volgende bestemming is Prästeklevs Parkeringen. We moeten iets meer dan 5 km over een grindweg. Gelukkig is het niet zo verschrikkelijk als een paar dagen eerder en halverwege kan ik ook achter een grote camper aanrijden, dus de angst dat er een tegenligger de hoek om komt is ook verdwenen. Na ongeveer 10 minuten zet ik de auto “netjes” weg en kunnen we beginnen aan de volgende wandeling.

Grinnsjön is ongeveer 2 km wandelen, met deze temperaturen is het bijna niet te doen, maar gelukkig lopen we tussen de bomen en hebben we genoeg schaduw. Het pad is lekker breed en we komen tussendoor weinig mensen tegen. Het is hier ook weer erg mooi, maar het is wel duidelijk dat we nog steeds in hetzelfde bos zijn. Het lijkt allemaal een beetje op elkaar. We komen na een tijd lopen aan bij een oude boerderij, of eigenlijk een nieuwe boerderij, maar in oude stijl nagebouwd. Je kan hier zien hoe de mensen in Zweden vroeger leefden en ze doen hier nog veel op de oude manier, geen grasmaaiers voor het gras, maar gewoon nog met een zeis. Ze doen hier echt hun best om de natuur de natuur te laten en hebben daar ook al eerder awards voor ontvangen. Helaas weten de muggen en de hertenluisvliegen ons hier goed te vinden en na een korte wandeling naar het meer is het tijd om weer terug te gaan naar de auto. We worden helemaal opgegeten.

Bij de auto aangekomen kijken we nog één maal op het kaartje en besluiten we naar onze volgende bestemming te rijden. Maar niet voor we alle meegekomen muggen in de auto te hebben vermoord. We hoeven niet ver en even later zetten we de auto op een passeerplaats. Gelukkig is het 500tje niet zo heel groot en kunnen er ook nog nog mensen naast staan en zelfs dan nog passeren. De Hunneberg grotten zijn overblijfselen van de mijnen waar jarenlang jongens en mannen hebben gewerkt om kalksteen te winnen. De mannen deden het grove werk en de jongens soms wel 6 jaar oud maakten er kleine brokken van.

Na een lange dag wandelen eten we ‘s avonds iets bij de Burger King. Op het terras probeert Ted nog alle gesproken Arabisch te ontcijferen en heeft hij zelfs door wat er gezegd wordt door het jongetje tegen zijn vader. We lopen nog even de plaatselijke Coop in en halen nog een zak Hönökaka’s en gaan dan weer terug naar de camping. We sprayen ons in met deet en gaan nog even buiten zitten. Na een uur begint het flink af te koelen en gaan we de tent weer in. Vanavond weer lekker op tijd naar bed en hopen op wat langer uitslapen morgen.