Vanmorgen was ik om iets voor 7 uur wakker. Ga ik mijn slaapzak al uit of blijf ik nog liggen en probeer ik nog even te slapen, of ga ik wat doen? Na nog een half uur liggen besluit ik dat ik toch echt wel al ga opstaan. Stoeltje buiten en een beetje op mijn telefoon spelen. Nadat ik een aantal mensen heen en weer zie lopen besluit ik ook maar even gebruik te maken van de faciliteiten. Terug bij de tent check ik het weer en het is zo rond 8 uur al warmer dan het gisteren de hele dag is geweest.
Ted ligt nog lekker te slapen, maar ik begin al redelijk de opruimkriebels te krijgen. Ik hou het nog een half uur vol, maar hierna leg ik mijn boek weg en ga druk aan de gang naast Ted. Langzaamaan wordt Ted ook wakker en dan is het eindelijk tijd voor een kop koffie.
Nog voor ik een slok heb genomen zit ik alweer binnen, de slaapmatje moeten ook opgerold worden, de slaapzakken moeten even open voor de ventilatie en de kussens kunnen ook al bijna opgeborgen worden. De spullen uit de auto halen was geen ramp, maar het moet er straks ook weer in.
Om 11 uur zijn we beide klaar met douchen en na nog een kop koffie is het tijd voor het echte werk. Kopjes afwassen, Jerrycan water bijvullen, spullen in de auto, tent opvouwen en weer netjes in zijn tas (natuurtalent Ted vouwt hem nog kleiner op, dan voor het eerst uit de doos), stoelen en tafeltje in de auto en een rondje lopen om te kijken of we geen troep achterlaten. Verrassend genoeg zijn we al met al nog geen 45 minuten bezig en zitten we even later in de auto op weg naar de ICA Maxi.
Met het avondeten in de koelbox begint dan nu echt de reis naar Noorwegen. We hebben een rit van 4 uur voor de boeg. Vlak voor de grens worden we de snelweg afgestuurd en gelukkig komen we nog een tankstation tegen, niet dat het nodig is, maar het is Zweden bijna 10 cent per liter goedkoper tanken. Na het tanken en een sanitaire stop rijden we een stukje terug en voor we het weten staan we in rij te wachten tot we de brug over mogen om Noorwegen in te gaan. De grens is gesloten en iedereen moet worden gecontroleerd. Dit duurt best een tijdje en we zitten dan ook te genieten van het uitzicht vanaf de brug.
Na ongeveer 15 minuten wachten komt het einde in zicht. We staan tussen overwegend Noren in de rij en dus gaat het best wel rap. Verderop in de rij zien we een andere Nederlander staan en vol verwachting en nervositeit zitten we te kijken wat hem te wachten staat. Eerst vanuit de ene rij op naar de volgende rij en voor we door hebben wat er gebeurt gaat hij niet rechts Noorwegen in, maar slaat hij linksaf terug richting Zweden. We hadden niet verwacht dat ze zo streng zouden zijn.
Angstvallig rijden we door naar de eerste agent en die zwaait ons zonder ook maar een blik naar binnen te werpen door naar de volgende agent. Hij vraagt ons om legitimatie en onze Covid-paspoort. Gelukkig kunnen we deze na een beetje ge-emmer met de helderheid van onze schermen allebei laten zien. Nadat deze agent alles heeft gecontroleerd blijft het een hele tijd stil en we staan maar te wachten en te wachten tot we eindelijk te horen krijgen of we door mogen rijden of retour moeten. Tot hij als lange Noor ziet dat hij al een tijdje over een auto heen staat te kijken en al lachend en een beetje vallend over zijn woorden vertelt ie ons dat wij nu echt wel mogen gaan doorrijden. Opgelucht en giechelend vervolgen wij onze weg.
In het begin is er nog niet veel verschil te zien tussen het Noorse en Zweedse landschap, maar hoe verder we naar het noordwesten door rijden hoe hoger we klimmen en hoe dieper we ook weer dalen. Ook gaan we door een heleboel tunnels, de ene langer dan de ander, met als hoogtepunt de Oslofjordtunnel, deze is 7,2 kilometer lang en gaat de eerste 3 km met een helling van 7% omlaag. En uiteraard, ben je na 200 meter op redelijk vlak rijden weer aan de beurt en mag je dit keer met dezelfde hoek ook weer omhoog rijden.
Aan de andere kant van de tunnel aangekomen rijden we verder naar het westen en komen we lang verschillende stadjes en bij Drammen is het zover, we moeten erdoorheen, en maar liefst twee keer vanwege een tunnelafsluiting. Gelukkig zijn wij niet de enige die het niet door hadden en met een heel rijtje auto’s rijden we richting de provinciale weg naar Kongsberg. De bruine borden langs de weg geven aan dat er hier enorm veel te doen is in de omgeving en we zijn zeker van plan om de tijd die we hier hebben goed te gebruiken. Na nog een uur rijden komen we op onze eindbestemming voor vandaag aan. Notodden Camping.
De camping ligt aan de rand van Notodden en is makkelijk te vinden. Startbaan van het aanliggende vliegveld overrijden en je bent er. Helaas is er niemand meer bij de receptie en dus vullen we een kaartje in met onze gegevens en een kort briefje met uitleg dat wij geen Kronen hebben en morgen als eerste komen betalen. Dit zou voldoende moeten zijn. Op het veld staand nog 5 andere bezoekers en we kiezen ergens redelijk achteraan een plekje met goed uitzicht uit. Tijd om de tent op te zetten en een hapje te gaan eten.
Vandaag zit er ondertussen alweer op. We zitten lekker in de tent, want ondanks dat het de hele dag enorm mooi weer is geweest koelt het hier heel snel af. Morgen schijnt het zonnetje ook weer en gaan wij de omgeving verkennen.
Wat een blauwe lucht!!! Die hebben we hier al een tijd niet meer gezien! Jullie kampementje ziet er erg gezellig uit. Prachtige foto’s weer van het landschap ook. Zo fijn dat we van zo dichtbij mee mogen genieten, het is net of we er ook een beetje bij zijn. Dank voor een weer reuze leuk blog. Veel plezier in Norge!
Het lijkt of jullie de camping voor jullie zelf hebben. Gelukkig is het weer een beetje beter. Blauwe lucht en mooie natuur. Goed uitgezocht deze camping.
Dank weer voor het leuke blog, is ook weer een beetje mee genieten.
Veel plezier weer.😘
Ja joh, 27° zie ik dat het bij jullie is! Wat heerlijk! Wij zitten met truien en sokken aan! Enjoy!!
Geniet van het mooie Noorwegen en het prachtige weer. Wij staan te klapperen van de kou op een camping in Julianadorp. Veel plezier. Groetjes Aad en Marijke