Store Mosse National Park

Vanmorgen was ik vroeg wakker weer, onder de gordijnen door schijnt het zonnetje naar binnen en mijn volledige lichaam geeft aan dat het nog te vroeg is. Ik draai mij om en met een zacht snurkje val ik weer in slaap. Nog geen uur later ben ik klaarwakker en met een klein kusje op Ted zijn wang maak ik hem per ongeluk ook wakker. Ik besluit dat ik mijn derde boek van de vakantie ga uitlezen en met mijn beentjes omhoog en mijn boek voor mijn neus ga ik zitten. Na een half uurtje kijk ik nog even de slaapkamer in en Ted is ook echt wakker. Tijd voor een bak koffie. Nog een paar bladzijden lezen en het is boek is uit. Wat fijn dat ik toch elke dag wat bladzijden kan lezen zo tijdens onze drukke vakantie.

Rond half elf maken we onze dagplanning en heel langzaam worden we echt wakker en beginnen we aan onze ochtendroutine, ontbijten, douchen, nog een gewassen wasje ophangen, rugtas inpakken en langzaamaan naar de auto. Het is uiteindelijk al kwart over één voor wij de eerste stappen buiten de deur zetten. Op ongeveer 40 minuten rijden ligt het Store Mosse National Park. Het zonnetje van vanmorgen is niet meer en er hangen dikke grijze wolken. Volgens verschillende weersites zijn er geen wolkjes en gaat het ook niet regenen. We rijden het dal uit waar we in zitten en kijken aan de horizon tegen een blauwe lucht aan, mooi zo, het gaat toch nog opklaren. Met elke kilometer die wij rijden gaan de wolken net zo hard met ons mee, en ja hoor de eerste druppels komen naar beneden. Vol goede moed rijden we verder en gelukkig stopt het ook al snel weer met regenen.

Om tien over twee komen we aan in het park en het is er verbazingwekkend druk voor een werkdag. Als eerst lopen we naar de Naturum, maar helaas zijn wij vanmorgen te langzaam geweest voor alles, want deze is alweer een uurtje dicht. We besluiten dat we twee trailen met elkaar gaan combineren en we beginnen aan onze wandel. Na het afleggen van de eerst paar honderd meter mogen we al meteen de grote weg oversteken en lopen we op een soort parallelweg. Het is hier erg mooi, maar we hopen wel op een echt natuurpad, want een een paar kilometer is prima op asfalt, maar het is niet waarom je naar een National park gaat. Na bijna drie kilometer komen we weer bij de grote weg en zodra we die oversteken lopen we eindelijk in het bos. We horen de vogeltjes fluiten en we gaan naar een vogelspothuisje om over een enorm moeras te kijken. Hier ziet Ted een hertje in de verte. Door de verrekijker kunnen we hem net spotten, hij staat met zijn kont naar ons toe te grazen. Na een korte pauze van tien minuten besluiten we weer verder te gaan en nog voor we de deur dichthebben komen de eerste druppels alweer naar beneden. Ook nu is het gelukkig maar een klein buitje en is deze ook weer zo voorbij.

Na het eerste stuk op het groene pad, gaan we het rode pad op. Deze leidt ons via het moeras weer terug naar de parkeerplaats. Het park is het grootste moerasgebied van zuid-Zweden. Het volgende deel van de wandeling is dan ook over één lange, enge vlonderpad, ik vind het doodeng en ik heb echt een aantal keer op het punt gestaan om in janken uit te barsten, gelukkig is Ted heel geduldig. Onderweg zien we wel een heleboel moois. We kijken over het moeras uit en zien vogels duikvluchten nemen, voor en achter ons vliegen libellen en we delen het vlonderpad ook met sprinkhanen en een salamander. In de verte zien we nog een enorm vogelspothuis. We besluiten dat we ook daar nog even naartoe willen. Met het einde in zicht durf ik gelukkig wel door te stappen en na wat uren lijkt voor mij, bereiken we eindelijk weer het bos, maar het zweet staat me op de rug.

Zeven kilometer verder en iets meer dan twee uur later komen we weer aan bij de naturum. We lopen een stukje door het kinderdeel van het bos met verschillende trollen en uiteindelijk komen we dan uit bij het spothuisje. Hier gaan we vier lange steile trappen omhoog en genieten we van het uizicht over het moeras. Hier willen we nog wel een keer naartoe. Terug naar de auto komen we een koorddanstouw tegen en besluiten het te proberen, laten we het erop houden dat we beter zijn in andere dingen. Ted slingert ook nog even met een touw over een plas water. Moe maar voldaan stappen we weer in de auto, terug naar Yxenhaga.

In de stuga genieten we van onze avond en plannen we de rest van de vakantie, het einde is alweer bijna in zicht.