Om kwart over elf is het zover, Ted mag eindelijk wakker worden en het is aan mij de taak hem wakker te maken. Ik ben al een aantal uur wakker en waggel elke keer met mijn neus in mijn boek van de bank naar de veranda en weer terug, want ondanks dat het er buiten erg mooi uit ziet, is het wel koud. Toch probeer ik het nog elke keer. Mijn koffie koelt wel snel af waardoor ik er een aantal snel op krijg. Met Ted doe ik nog een laatste bak koffie op de veranda voor ik onder de douche stap.
Vandaag hebben we een klein rondje in de omgeving op de net gemaakte planning staan. We stoppen als eerst bij Östra Silvberg gruva, dit is een oude zilvermijn welke ze hebben laten onderlopen, omdat deze na het instorten bijna 200 meter diep was. Het water is helderblauw en de omgeving ruikt sterk naar zwavel. Na even op een bankje gezeten te hebben lopen we over het terrein rond en mijn eksterogen zien van alles glimmen. Er ligt een hele mooie steen met nog allemaal kleine zilveradertjes, die moet mee! Ook vinden we samen nog meer stenen met zilver en ijzer erin, maar na zoveel stenen vastgehouden te hebben zie je op een gegeven moment het verschil niet meer. Wel ben ik vrij zeker dat de laatste steen die ik vastpak en zo door midden kan breken alleen maar ijzer is.
Mijn vingers zien geel van de zwavel en ik wil mijn handen graag even wassen, dus lopen we naar het dichtsbijzijnde meer toe, genaamd Gruvsjön, het uitzicht is hier geweldig, maar er staat nog meer op de planning. Langs de muren van een oude kapel lopen we weer richting de auto. Het is jammer dat wij geen oude zilvermijn in de achtertuin hebben, ik zou er de hele dag wel door kunnen brengen, en langzaamaan niet zo heel rijk worden, want in de vier eeuwen dat ze bij deze mijn heel hard gewerkt hebben, hebben ze maar 92 kilo zilver gewonnen.
Nog geen kwartier verderop in Säter zit een oud gesticht welke voorgoed gesloten is. We hadden graag binnen willen kijken, maar nadat we halverwege rondom het gebouw hebben gelopen zagen we daar geen mogelijkheid toe. We gaan nog even bij de auto zitten en na een poosje in de zon zijn we toch ook beide weer toe aan een beetje airconditioning. We stappen de auto weer in en kijken we onderweg onze ogen uit. Helderblauwe lucht, mooie grote witte wolken de bomen en voor een groot deel ook langs allemaal akkers. We zien boeren bezig op het land en ook schaapjes, koeien en paarden en met allemaal heel veel ruimte.
Onze laatste stop vandaag is bij het dorpje Solvarbo, aan het einde van een lange dorpsweg zetten we de auto aan de kant van de weg en het laatste stukje lopen we verder naar het Solvarboravinen. Een ravijn waar ene Gustaf een brug over heeft laten bouwen. Rechts langs de de brug naar beneden kom je bij een kleine dam. Als je het langs het water meeloopt onder de brug door kom je bij een enorm ravijn. Met veel groen, er staan varens links en rechts, er groeien mooie paarse bloemetjes en samen met het kabbelende water komen we echt even tot rust.
Voor vandaag is het weer mooi geweest, we gaan terug naar onze stuga. We stoppen nog even langs de weg om een foto te maken van het uitzicht waar wij de afgelopen paar dagen elke keer langs mochten rijden. Enkele meters voor we het erf oprijden begint het weer licht te regenen. Op de veranda drinken we onze flessen water leeg en beide lezen we het nieuws. De formule 1 race op Monza vandaag is uitgereden en het resultaat was verrassend, na een klein wasje op de hand kruipen we samen op de bank en kijken we de race. Tussendoor vallen mijn ogen elke keer een beetje dicht en voor ik het weet is het alweer bijna half negen. Het is laat maar een goede maaltijd gaat er nog wel in. Morgen staat de wekker weer vroeg en verlaten we Dalarna weer.
Wat een schitterende plaatjes bij een weer zo leuk verslag. En gelukkig dat het weertje nog zo aardig is. Je kunt in elk geval buitenactiviteiten ondernemen. Met jas, dat dan weer wel.
Jammer dat Dalarna verlaten gaat worden, maar er komen vast weer nieuwe spannende verhalen uit andere mooie streken.
Ben benieuwd!